Op de eerste gemeenteraad van de nieuwe legislatuur ontleedde Peter Mertens het bestuursakkoord van het N-VA/sp.a/OpenVLD bestuur op 6 assen. Lees hier zijn tussenkomst.
Beste gemeenteraadsleden,
Dit bestuursakkoord is geschreven door een groep mensen waarvan duidelijk was dat de verantwoordelijke de stad zou verlaten. Dat is een redelijk uniek gebeuren. Het kan moeilijk anders geïnterpreteerd worden dan dat tijdens de onderhandelingen al duidelijk was dat de ambitie voor het Vlaams minister-presidentschap aanwezig was bij meneer De Wever. Er werd over die komende desertie onderhandeld met iemand die had gezworen om nooit schepen te worden onder De Wever II, nl. mevrouw Jinny Beels. Het moet een bijzondere onderhandeling geweest zijn want ook meneer Meeuws was erbij. Een N-VA-bron zegt over Meeuws: “hij kan uw broek eraf charmeren”.
Stockholm-akkoord
En meneer Meeuws verduidelijkt in de krant hoe hij dat doet: “Voor alle duidelijkheid hebben wij onszelf gewapend. Wij hebben tijdens de onderhandelingen op elk blad 'Stockholm' geschreven.” Zodanig dat we nog weten dat wij socialisten zijn, mensen met principes, en we mogen dat niet vergeten. En dus schrijven we op elk blad 'Stockholm'. Dat moest ons doen denken aan het het Stockholmsyndroom, waarbij de gegijzelden zoveel tijd doorbrengen bij de gijzelnemers dat ze eigenlijk hun positie vergeten.
Dus men wist bij de sp.a van in het begin heel goed dat ze de gegijzelden zouden zijn van een veel sterkere partij, een partij met veel meer strategie, met name de rechtse N-VA. En daarom - uit zelfverdediging - heeft men ‘Stockholm’ op het blad geschreven. De waarheid is dat op het einde van de rit het niet Tom Meeuws is die de broek van De Wever eraf heeft gecharmeerd maar precies andersom.
En wat doet Bart De Wever dan vervolgens? Hij loopt weg, hij deserteert uit de stad. En daar staat de sp.a dan opnieuw, zonder principes, met ergens op een blad het woord 'Stockholm'. Dus wat is de realiteit? De Wever II zal deserteren en een nog onbekende opvolgster of opvolger aanduiden en de sp.a heeft zich vanaf seconde één laten doen. Wat wil dat zeggen? Dat alles wat de sp.a in de kiescampagne heeft gezegd, dat alle kritiek die de sp.a op de N-VA in de kiescampagne heeft geuit, naar de vuilbak is verwezen. En dat de sp.a van 28 januari niks heeft te maken met de sp.a die zes jaar lang in de oppositie hier vanalles heeft verteld.
Firewall
Is de N-VA niet de partij die sterk heeft ingezet tegen de migratie, tegen het Marrakechakkoord? Is dat niet een partij die zich anti-klimaat gaat profileren - ecorealisme heet dat tegenwoordig? Is dat niet een partij die zich anti-vakbond opstelt?” Het antwoord van sp.a hierop is: “Er is een firewall tussen het nationaal beleid en Antwerpen.”
Rond Antwerpen staat ergens een of andere ideologische muur die wij allemaal niet zien. Maar die muur staat er. Er worden federale uitspraken gedaan en maatregelen genomen, er worden Vlaamse uitspraken gedaan en maatregelen genomen maar op een of andere maffe, mysterieuze manier gaat dat Antwerpen niet beïnvloeden. Wanneer de burgemeester een uitspraak doet over de Palestijnen, dan heeft dat zogezegd niets te maken met Antwerpen. Dan zegt de sp.a dat ze er geen commentaar op hebben in Antwerpen, want er is een firewall. Wie heeft uiteindelijk wie in zijn broekzak? De leidende partij in dit stadsbestuur is uiteraard de N-VA. Dat is zeer duidelijk. Dat zie je op zes assen.
1. Armoedebeleid
Er werd gezegd dat dit een verbindende stad ging zijn rond het armoedebeleid. Maar daar vinden wij heel weinig van terug. Als je wilt verbinden - zeker wat betreft armoede - dan moet je de kloof tussen arm en rijk oplossen of tenminste verminderen. We beweren absoluut niet dat je armoede kan bestrijden met vijf maatregelen en hup klaar is kees. Armoedebestrijding is een continue opdracht. Maar ik vind die niet terug in dit bestuursakkoord.
Ik vind heel veel termen terug over verbinding. Ik vind inderdaad veel buzzwoordjes en linkse termen terug maar weinig actie wat dat betreft. Dat contrasteert sterk met de sp.a van voor de verkieizngen. Debat na debat na debat heeft mevrouw Jinnih Beels gepleit voor gratis warme maaltijden in de scholen. Zelfs die eenvoudige kleine maatregel is niet binnengehaald. Want wat zegt het bestuursakkoord: “We moeten daar nog wat op studeren. We gaan onderzoek doen naar maaltijden tegen een laag tarief.” Dus we moeten nu studies doen of we lage-tarieven-maaltijden kunnen realiseren. Geen gratis maaltijden, maar lage-tarieven-maaltijden. Zelfs die kleine ambitie is er vandaag niet. Langs de andere kant is er een ongelooflijke nadruk op plichten.
Weinig rechten, veel plichten
Aan de rechten-kant staat er weinig in het bestuursakkoord, aan de plichten-kant veel meer. Het bedelverbod blijft onverkort bestaan. Het is in de laatste gemeenteraad, net voor de finish, nog maar eens verstrengd en uitgebreid. De socialisten hebben zich toen al onthouden en er is sindsdien geen letter aan veranderd. Wie zijn kind niet naar de kleuterklas stuurt of wie de inburgeringscursus niet goed volgt, kan het leefloon verliezen voor een paar maanden. Dus men maakt het leefloon, het laatste vangnet in deze stad, voorwaardelijk. Het is een schande voor socialisten om het leefloon voorwaardelijk te maken. Dat staat in dit akkoord en het gaat in tegen alles wat jullie hebben gezegd tijdens de kiescampagne.
Als Schepen Meeuws sociale activering wil verplichten in ruil voor een leefloon dan gaat hij verder dan sommige rechtse partijen willen doen. Dan voert u een soort gemeenschapsdienst in. Laat het net het idee van de gemeenschapsdienst zijn dat nog is verworpen door het grondwettelijk hof op 5 juli 2018. Het Netwerk tegen Armoede zegt hierover dat het niets gaat oplossen en dat de jacht op leefloners en het leefloon de armoede niet gaat terugdringen. Integendeel, het gaat verder stigmatiseren en mensen in de armoede houden. Die belangrijke signalen van het middenveld waar jullie gingen naar luisteren en die jullie gingen meenemen in de onderhandelingen, zijn in dit bestuursakkoord allemaal van de kaart geveegd.
2. Wonen
Dit bestuursakkoord spreekt over 5.000 nieuwe of gerenoveerde sociale woningen. Alsof dat dat hetzelfde is. Een sociale woning renoveren kost geld en wij begrijpen heel goed dat er renovaties moeten gebeuren. Dat is een goeie zaak zolang de mensen die er wonen nadien kunnen terugkeren naar hun woning én dat die betaalbaar blijft voor hen. Maar nieuwe sociale woningen, dat gaat over iets helemaal anders. Nieuwe sociale woningen moeten de druk van de wooncrisis halen en het aandeel sociale woningen in Antwerpen vergroten. Dat wilt u niet. Volgens dit bestuursakkoord kan je theoretisch 4.999 sociale woningen renoveren en er maar één bijbouwen.
Alles is te koop voor een zak geld
De zogenaamde “paaitaks” voor de “immocratie” van Tom Meeuws blijft wel overeind. Meneer Meeuws had in de krant gezegd dat in Antwerpen alles te koop is voor een zak geld. We waren er allemaal getuige van hoe meneer De Wever daar toen heel verdrietig van werd. Ondertussen zijn jullie de beste vrienden geworden maar die zak geld is gebleven en meneer Meeuws is teruggekrabbeld. De paaitaks blijft hier in het bestuursakkoord staan. Stockholmsyndroom.
3. De personeelspolitiek
Er zijn al 700 voltijdse jobs verdwenen onder Janssens II. Onder De Wever I zijn er nog eens 1.420 jobs afgebouwd. Vandaag is het zeer onduidelijk hoeveel mensen bij de stad zullen verdwijnen. De mensen zitten nu al op hun tandvlees. En men stelt hun geduld op de proef. Ze moeten wachten tot de begroting op de gemeenteraad komt. Al de optimalisatieoefeningen die u van plan bent te doen zullen onvermijdelijk betekenen dat er nog mensen gaan verdwijnen. Nochtans hebben we de beloftes van meneer Meeuws voor de vakbond goed verstaan en onthouden. Tijdens een verkiezingsdebat voor ACOD is hij opgestaan, met de vuist omhoog, om te zeggen dat er geen afdankingen meer zouden komen in de stad. Vandaag lezen we in het bestuursakkoord dat de pensioenproblematiek zo groot is dat er waarschijnlijk toch nog afvloeiingen gaan komen. Stockholm.
4. Repressie
De korpschef van onze stad, meneer Muyters, is tijdens de kiescampagne tussengekomen en dat is vrij uniek. Hij stuurde een open brief aan het korps over mevrouw Beels, waarin hij haar Pinokkio noemde. Mevrouw Beels had tijdens de campagne gezegd dat het aantal wijkkantoren gedaald was en dat er minder wijkagenten waren dan voordien. “Dat is niet serieus ten aanzien van al die wijkagenten die elke dag hard hun werk doen. Het is een Pinokkioleugen dat er vandaag minder agenten zijn”, schreef de korpschef. In het bestuursakkoord dat hier voorligt staat letterlijk dat er genoeg wijkagenten. Stockholm.
Als er gevraagd wordt aan jeugdwerkers om politietaken te doen, dan is dat totaal nieuw. Tijdens de campagne zeiden de socialisten dat ze nooit jeugdwerkers zouden inzetten als partner van een integraal veiligheidsbeleid. Hier staat letterlijk: jeugdwerkers zijn partner in het lokaal integraal veiligheidsbeleid en men zal daarvoor beroep doen op de stadsmariniers.
En om uit te leggen wat een stadsmarinier is, is er een bijzonder zinnetje aan het bestuursakkoord toegevoegd. Wie neen zegt tegen de stadsmarinier zegt neen tegen de burgemeester.
Ik hoop dat heel veel mensen neen gaan zeggen tegen de stadsmariniers in de komende periode. Ik ga hen daar ook actief toe aanmoedigen. Want het is niet de taak van het jeugdwerk om te luisteren naar wat de burgemeester zegt. Het is de taak van het jeugdwerk om mensen te versterken, om de jongeren een plaats te geven in deze stad en niet om deel uit te maken van dat integraal veiligheidsbeleid.
5. Diversiteit
Op een bepaald moment in een verkiezingsdebat over het hoofddoekenverbod in het Zuiderpershuis dacht ik: “Ok, we zijn nu een stap verder”. Rik van Cauwelaert vatte het toen samen als volgt: “Er is voortschrijdend inzicht en behalve het Vlaams Belang lijkt iedereen ondertussen toch akkoord dat die kwestie van het hoofddoekenverbod achter ons moet liggen.” Blijkbaar heeft de sp.a wat dat betreft haar staart ingetrokken. En in ruil komen er praktijktesten. Maar die praktijktesten mogen wel niet bestraffend zijn en niet pro-actief. Het zal een doekje voor het bloeden worden.
6. Mobiliteit
Ook daar voel je geen ambitie in het bestuursakkoord. Er zijn dure woorden gesproken over mobiliteit tijdens de campagne die je vandaag niet meer terugvindt. Zeker wat betreft het openbaar vervoer naar de haven is er onvoldoende ambitie. Nochtans werd er gezegd dat hierover een akkoord was tussen alle partijen. We zochten hard, maar vonden het niet terug. (opm.: erg ingekort wegens einde spreektijd)
Conclusie
We hebben een bestuursakkoord waar inderdaad een grote verbinding heeft plaatsgevonden: de grote verbinding tussen de N-VA aan de ene kant en de sp.a aan de andere kant. De grote verbinding die waarschijnlijk op Vlaams niveau na mei 2019 opnieuw gaat gereproduceerd worden. Men heeft vermoedelijk vandaag al een aantal postjes gekregen hier in Antwerpen voor De Wever II om nadien een aantal garanties te hebben op Vlaams niveau in de regering. Dat is de grote verbinding. Het is de grote Stockholmverblinding waar de sp.a niets meer te zeggen heeft, alle principes overboord heeft gegooid en voor 6 jaar een regime De Wever II goedkeurt dat voor 95 procent hetzelfde is als De Wever I. Dus Shame on You, mensen van sp.a. Jullie kunnen rekenen op onze harde oppositie - zes jaar lang - tegen jullie Stockholmverblinding.
