Minstens vijf Lidl winkels uit Antwerpen zijn in staking vandaag. Sommige, zoals die in Deurne, zijn al voor de vierde dag dicht. Een teken dat het heel diep zit bij het personeel. Mie Branders, Nadine Peeters en Jos D'Haese brachten samen met andere PVDA militanten een solidariteitsbezoek aan de piketten in Deurne, Schoten en Duffel.
Aan het piket in Deurne spreken we met Dylan Van Looy, BBTK delegee bij Lidl In Antwerpen. Hij legt uit dat vooral de werkdruk een probleem is: “Het is niet meer houdbaar. Al maanden worden beloftes gedaan maar er verandert niks. De planning wordt constant aangepast. Zijn de cijfers van een winkel even minder, worden we minder gepland. Ikzelf heb bijvoorbeeld een 24u contract, maar wordt al weken maar 12u per week gepland in plaats van 24u. Dan staan we in de winkel met 3 te werken waar we normaal met 5 staan, maar daarmee krijgen wij het werk niet gedaan. Soms worden mensen gewoon tijdens hun shift naar huis gestuurd. Dat mag eigenlijk niet, maar vele durven geen nee zeggen. Later moeten die uren natuurlijk wel worden ingehaald, dan moeten we heel veel uren per week kloppen en worden we naar andere winkels gestuurd.” Een collega vult aan: “Winkels worden vernieuwd, het assortiment wordt uitgebreid, maar zonder extra personeel. Dan komt er bijvoorbeeld een bakkerij waar we zelf het brood afbakken, dat is extra werk voor een persoon, maar dat moet de bestaande ploeg opvangen.”
Werkdruk en flexibiliteit onhoudbaar
Maar niet alleen de werkdruk is het probleem, ook de flexibiliteit wordt meer en meer opgedreven. Dylan: “De uurroosters krijgen we drie weken op voorhand, maar worden constant aangepast. Die flexibiliteit is niet te houden. We willen ook nog een sociaal leven hebben. Er werken veel jonge vrouwen in de winkels, hoe kunnen ze de opvang voor hun kinderen regelen? Eigenlijk draait alles op geld en rendabiliteit, er wordt op zowat alles bespaard. Handschoenen om te werken zijn er amper, als we er vragen moeten die worden besteld en duurt dat twee maanden. Hier in Deurne heeft personeel zelf twee dweilen gekocht om de winkel te kunnen kuisen.”
“Natuurlijk ben ik solidair”
Wat opvallend is, er zijn bijna geen kwade klanten. Zelfs na verschillende dagen is er heel veel begrip. Maya Broeckx, vaste klant bij Lidl, staat zelf mee aan het piket: “Ja natuurlijk, ik ben solidair. Als klant zie ik ook wat het is voor het personeel, dat het werk niet te doen is. De mensen worden uitgeperst. Ze moeten van hier naar daar lopen. Rekken vullen, naar de kassa omdat de rij met klanten te lang is, dan direct terug de rekken is. Er moest iets gebeuren. Daarom sta ik hier en steun ik de staking.”
Tegenover rijkste man van Duitsland
De staking bij Lidl is bijzonder. Met hun eisen voor werkbare werkomstandigheden nemen de werknemers het op tegen Lidl-topman Dieter Schwarz, de rijkste man van Duitsland. Hij vergaarde zijn fortuin door zijn 315.000 werknemers wereldwijd genadeloos uit te buiten. Een overwinning tegenover zo een zwaargewicht kan een stap zijn om de neerwaartse spiraal te stoppen die de multinationals van de distributie bij hun werknemers organiseren. De strijd is dan ook van belang voor iedereen die in de sector werkt. Door solidair te zijn met deze staking, kan je je mee verzetten tegen de race to the bottom waar werknemers tegen elkaar worden uitgespeeld. En tonen we in de feiten dat de eenheid en solidariteit van de werkende mensen ons kostbaarste goed is.
