Een dertigtal milieu- en burgerorganisaties dienen bezwaarschriften in tegen het kappen van 44 hectare bos in de Antwerpse haven. Chemiebedrijf Ineos wil de bomen vellen om er twee petrochemische installaties te bouwen. Ook de PVDA is niet akkoord met de gang van zaken. “Het is niet ok dat Ineos de voorbereidende werken aan het terrein van de aanvraag voor haar industriële installatie scheidt. We riskeren een Ferrarisbos-bis. Dat eeuwenoude bos in Wilrijk werd zes jaar geleden op vraag van distributiebedrijf Essers gekapt, om er vervolgens niets meer te doen”, zegt gemeenteraadslid Mie Branders.
Begin dit jaar raakte bekend dat Ineos twee nieuwe gaskrakers wil bouwen in Antwerpen, goed voor een investering van 2,7 miljard euro. De investering ligt heel gevoelig omdat de productie van propyleen en ethyleen een geschatte CO2-uitstoot van 0,8 tot 1,5 miljoen ton heeft, in tijden van klimaatopwarming. Bovendien gebruikt Ineos het zeer schadelijke schaliegas als grondstof.
“Het is niet meer dan logisch dat voor zulke installatie er een grondige Milieueffectrapportage (MER-studie) wordt uitgevoerd.” zegt Mie Branders. ”Maar Ineos koppelt de aanvraag voor de ontbossing los van de industriële installaties waardoor de volledige milieueffecten niet in kaart worden gebracht. In feite wil Ineos snel dat bos gekapt zien om iedereen voor voldongen feiten te stellen om dan te kunnen zeggen: “Het bos is nu al gekapt, het terrein ligt klaar, nu moet die installatie er wel komen”.
Wat als Ineos geen goedkeuring krijgt? Wat als Ineos zich terugtrekt uit het project, zoals Ikea in december 2017 plots besliste om toch geen vestiging te openen op de luchtbal? “In Wilrijk werd het eeuwenoude Ferrarisbos gekapt voor H. Essers om vervolgens géén magazijnen te zetten op de vrijgekomen ruimte. Die plek blijft één van de schandvlekken van het vorige stadsbestuur. Geen tweede keer”, reageert Branders.
De PVDA is voor industriële investeringen in de haven. De chemische industrie kan een partner worden in de strijd tegen klimaatopwarming. Dit kan op voorwaarde dat nieuwe installaties gebouwd worden met de nieuwste technologie en zo de klimaatdoelstellingen van 2030 respecteren. De technologie bestaat voor een emissievrije productie. In plaats van aardolie te kraken, kan Ineos een synthese-installatie bouwen die vertrekt van de reactie van CO2 en waterstof. Men kan met andere bedrijven samenwerken om voldoende CO2 af te vangen in de haven. Men kan de restwarmte van haar productie voor een stedelijk warmtenet recupereren.
Natuurlijk gaan Ineos en andere multinationals deze investeringen niet vanzelf doen. Daarvoor is druk van onderuit, van burgerbewegingen, van vakbonden, maar ook van overheden nodig. “Toen ik dat op de gemeenteraad van februari aankaartte bleek hoe zwak de duurzaamheidsvoorwaarden van de stad zijn. Als Ineos het lekke emissiehandelssysteem volgt, dan is het voor dit stadsbestuur in orde. Nochtans heeft de stad, met het Havenbedrijf dat eigenaar is van de grond, hefbomen in handen om Ineos op duurzame gedachten te brengen. De PVDA zal zich blijven inzetten voor een duurzame en innoverende industrie”, besluit Mie Branders.
