Trek een streep in het zand tegen geweld op vrouwen

Line is studente en werkt in een cocktailbar om haar studies te betalen. Aan het einde van de shift raakt ze aan de praat met een man, die meewandelt naar haar kot. Hij komt even mee binnen, ze wil geen mensen wantrouwen. Maar even later gebeurt hetgeen ze heel haar leven meesleept, hij verkracht haar. Line heeft geen klacht ingediend.

Hilde werd lastig gevallen door haar leidinggevende. Nadia is slachtoffer van intrafamiliaal geweld. Het zijn enkele van de duizenden getuigenissen over geweld op vrouwen.

De cijfers zijn verbijsterend. Eén op vijf vrouwen werd ooit verkracht. Acht op tien vrouwen werd ooit slachtoffer van seksuele intimidatie.

De cijfers van de vrouwen die aangifte doen zijn verontrustend. Slechts 4% van alle slachtoffers dient een klacht in. Bij intrafamiliaal geweld gebeurt een aangifte gemiddeld pas na 35 incidenten. De stap om aangifte te doen is groot, maar ook de aangifte zelf is vaak moeilijk. “Ik moest mijn aangifte doen bij de politie terwijl er een rij wachtenden achter me stond”, vertelt Sylvie.

Als vrouwen dan een aangifte doen, wordt die in bijna 6 op tien van de gevallen geseponeerd.

Burgemeester, schepenen,
Geweld op vrouwen is een probleem in onze samenleving. Een groot probleem. En hoe langer hoe meer vrouwen staan recht en reageren. Niet één meer, zeggen ze. Niet één slachtoffer van geweld aanvaarden we nog. Afgelopen zondag trokken 3000 Vlamingen, Brusselaars en Walen door de straten van Brussel voor een effectieve aanpak van geweld op vrouwen.

Dat dat heel hard nodig is blijkt nog uit het proces van Bart De Pauw. “Bart De Pauw is slachtoffer van een veranderende tijdsgeest en van een slinger die volledig naar de andere kant is doorgeslagen.’ reageert zijn advocaat. En hij zal niet de enige zijn die dat denkt. Vrouwen trekken vandaag een streep in het zand. Seksuele intimidatie en stalking zijn onaanvaardbaar, dat was het tien jaar geleden en dat is het vandaag.

Burgemeester en schepenen, de strijd tegen geweld op vrouwen moet in alle delen van de samenleving gevoerd worden. Ook in onze stad. Door ons stadsbestuur.

Op 24 november, de vooravond van de Internationale Dag voor de Uitbanning van Geweld tegen Vrouwen projecteerde de stad het meldnummer 1712 op het stadhuis. Samen met vijf andere steden bracht de Stad Antwerpen zo het nummer van de hulplijn 1712 extra onder de aandacht.

Het is heel erg belangrijk dat we de drempel om over geweld te spreken en aangifte te doen verlagen. Bijdragen aan de bekendheid van de hulplijn helpt daarbij. Tegen het idee van sommigen dat het nummer al voldoende bekend is en we die taak aan de Vlaamse overheid moeten laten. Elk bestuursniveau kan bijdragen om de hulplijn algemeen bekend te maken.

Ik wil dit stadsbestuur dan ook aanmoedigen verder te gaan op deze weg. Om de hulplijn verder bekend te maken. Want ook in onze stad worden vrouwen lastig gevallen, nageroepen, betast en verkracht terwijl of nadat ze uitgaan in cafés of door familie of kennissen als ze gewoon thuis zijn.

Deze stad heeft een enorme rijkdom en expertise aan organisaties die actief zijn rond geweld op vrouwen. Er is de organisatie Punt.vzw die opgericht werd in navolging van de beweging die opstond na de moord op Julie Van Espen. We hebben het Zorgcentrum voor Seksueel Geweld dat slachtoffers verzorgt en omkadert. We hebben het Family Justice Center dat inzet op intrafamiliaal geweld. We hebben het CAW en de psychologen van VAGGA en nog meer.

Maar ook bij het Parket van Antwerpen staan ze niet stil. Het startte met een project in samenwerking met het Nationaal Instituut voor Criminalistiek en Criminologie om slachtoffers centraler te zetten en niet enkel via sperma maar ook huidschilfers en andere te zoeken naar dader. Dit leidde bijvoorbeeld al tot meer veroordelingen.

Burgemeester en schepenen,

Maak van al deze rijkdom en expertise gebruik om de weg volop in te slaan van een beleid dat met overtuiging geweld op vrouwen erkent als belangrijk probleem en wil tegengaan.