Aan de ingang van de gemeenteraad voerden Sylvia Segers en PVDA-gemeenteraadslid Mie Branders een actie met tenten om uithuiszettingen uit noodwoningen van de stad aan te klagen. Sylvia dreigt binnen enkele weken met haar kroostrijk gezin op straat te belanden. Mie Branders neemt het voor haar op. “De druk die dit stadsbestuur op mensen legt is niet menselijk. De stad moet mensen begeleiden in hun zoektocht naar een woning en hen niet het mes op de keel zetten met uithuiszettingsprocedures.”
Sylvia dreigt met haar man Bart en met vier kinderen uit een noodwoning van de stad Antwerpen gezet te worden. Sylvia is poetsvrouw en Bart werkt in de haven. Ze wil een appartement huren van 1200 euro per maand, maar overal vangt ze bot. Van Ekeren tot in Bornem, telkens gaat de woning naar een ander gezin dat ook op zoek is. “Het verhaal van Sylvia laat zien hoe groot de wooncrisis is”, zegt Branders. “En wat doet dit stadsbestuur? Ze stapt naar de rechter om Sylvia en haar gezin uit de noodwoning zetten, want de termijn van een jaar is verstreken. De noodwoning moet leeg komen voor een ander gezin in nood. De uithuiszetting hangt als een zwaard van Damocles boven hun hoofd. Maar hoe kan je nu één gezin op straat zetten om een ander te kunnen helpen?”
Naast de vele kopzorgen geeft een uithuiszettingsprocedure ook financiële gevolgen, weet Branders. “Het rekeningetje voor Sylvia loopt sterk op: “24 euro voor het begrotingsfonds; 112,5 euro voor de rechtsplegingsvergoeding; 16,67 euro rolrecht op haar eigen naam; 16,67 euro rolrecht op naam van haar man; 16,66 euro rolrecht op naam van één zoon en voor de betekening van het vonnis zal ze volgens haar maatschappelijk assistent nog 400 euro moeten betalen aan de notaris. 586,5 euro in totaal, voor mensen die al in financiële moeilijkheden zitten: dat is mensen nog dieper in de miserie duwen. Sylvia heeft niet om haar situatie gevraagd.”
Op de gemeenteraad vraagt Mie Branders aan schepen van Sociale zaken, Tom Meeuws (Vooruit), om als stad in de toekomst geen uithuiszettingsprocedures meer op te starten voor mensen in een noodwoning. “In plaats van de wooncrisis op te lossen, een intensievere woonbegeleiding te voorzien en rust te gunnen aan mensen in nood, handhaaft het stadsbestuur het beleid van de dreiging van de uithuiszetting. Door de stress van de onzekerheid en de dreiging van de deurwaarder op te drijven, rekent de stad erop dat mensen in nood nog meer inspanningen zullen doen om een woning te vinden of hun arbeidsinkomen te verhogen. Ondertussen drummen steeds meer mensen voor dezelfde (net-niet-)betaalbare woning. Met deze actie eisen we dat dit soort praktijken stopt. Een woning is een grondrecht. Een goed sociaal beleid helpt mensen vooruit, niet achteruit.”
