De PVDA trekt met stevige ambities naar de verkiezingen op 26 mei. Daarbij horen kandidatenlijsten die bulken van het engagement. Met Peter Mertens als lijsttrekker voor de Kamer wil de linkse partij voor het eerst vanuit Vlaanderen een verkozene naar het Federaal Parlement sturen. En met Jos D’Haese en Lise Vandecasteele mikt de PVDA ook op haar twee eerste zitjes in het Vlaamse Parlement. De kandidatenlijsten die die ambities moeten waarmaken bulken van het engagement. We lichten er enkele straffe kandidaten uit.
Busbouwers, poetsvrouwen en havenarbeiders op de lijst
Van chemiearbeider tot vakbondsafgevaardigde in de zorg: bijna de helft van de kandidaten op de PVDA-lijsten is arbeider of bediende. Heel wat van hen zijn bovendien actief in een vakbond. Die vertegenwoordiging van de werkende mensen is belangrijk voor de PVDA. “Het zijn zij die ons land doen draaien, maar die vandaag vergeten worden”, zegt Peter Mertens. “Wij kiezen er heel bewust voor om arbeiders en bedienden centraal te zetten op onze lijsten. Ik ben er heel trots op dat wij dokwerkers, vakmannen, verkoopsters en busbouwers op onze lijsten hebben staan.”
Tanja Deprez werkt als dokwerker in de haven van Antwerpen. “Ik werk tussen bedrijven waarvan ik weet dat ze minder belastingen betalen dan ikzelf. Dat is toch absurd? Pas op, ik heb er geen problemen mee om belastingen te betalen. Hoe zouden we anders onze scholen en ziekenhuizen doen draaien? Maar ik vind het onrechtvaardig dat gezinnen, zelfstandigen en kleine bedrijven maar mogen dokken terwijl de grote aandeelhouders de dans ontspringen. Voor hen is België gewoon een belastingparadijs, maar dan zonder palmbomen.”
Toby Bergmo bouwt bussen bij een groot metaalbedrijf, waar hij actief is als militant bij de vakbond. “Ik spreek met veel collega’s in mijn fabriek en ik zie dat veel mensen mét een job het moeilijk hebben vandaag. Ik zie dat de politiek er vandaag niet is voor die mensen. Als je Gwendolyn Rutten in De Zevende Dag hoort, dan vraag je je toch af hoe ze dat allemaal uitgelegd krijgt?”
Het was op café dat Toby de PVDA voor het eerst leerde kennen, toen hij nog in Antwerpen woonde. Ondertussen is hij zijn vrouw gevolgd naar Wiekevorst bij Heist-op-den-Berg en engageert hij zich in de lokale werking van de partij. “Ik zie alle partijen steeds verder opschuiven naar rechts. Maar links zijn is voor mij een normale keuze. En dan voel ik me helemaal op mijn plaats bij de PVDA.”
Nadia Charradi uit Mechelen werkt al vijftien jaar voor de dienst sociaal recht van het ABVV Mechelen-Kempen. “In mijn job zie ik dagelijks hoe gewone mensen moeten vechten om rond te komen. Vechten om op een menswaardige manier te kunnen leven. Dat maakt mij echt boos.”
Nadia is niet het type dat aan de kant blijft zitten klagen. Ze steekt de handen uit de mouwen en doet er ook echt iets aan. Niet enkel als vakbondsvrouw, maar ook naast haar job is Nadia geëngageerd in allerlei organisaties en verenigingen. "Met VOEM, de vereniging voor ontwikkeling en emancipatie van moslims, wil ik op een positieve manier de diversiteit in onze stad uitdragen. En met Welcome in Mechelen zet ik mij ook in voor een warm welkom voor oorlogsvluchtelingen."
Cindy Eykens uit Turnhout werkt via dienstencheques als poetsvrouw. Daar is ze actief als vakbondsafgevaardigde. "In de interimsector is er weinig rechtstreeks contact met onze collega’s. Dat maakt vakbondswerk heel moeilijk. Maar we proberen toch onze mensen telefonisch te bereiken, hen te bevragen en te informeren over hun rechten. Het is moeilijk werk, maar zeker even belangrijk als in andere sectoren."
Net als veel van haar collega’s heeft Cindy het niet altijd makkelijk om de eindjes aan elkaar te knopen. Als alleenstaande moeder van drie kinderen heeft ze op het einde van haar loon vaak nog een stukje maand over. Vanuit haar persoonlijke ervaring met armoede besloot Cindy zich, naast haar vakbondsengagement, ook te engageren als vrijwilliger in T'ANtWOORD, de Turnhoutse vereniging tegen armoede en sociale uitsluiting. Het is dankzij vrijwilligers zoals Cindy dat het huis ook echt een thuis wordt voor veel mensen die het moeilijk hebben
Partij in de lift
De afgelopen jaren zette de PVDA zich in centrumsteden als Mechelen, Turnhout en Geel stevig op de kaart. Bij de gemeenteraadsverkiezingen verdriedubbelde ze haar aantal verkozenen en brak ze door in alle grote Vlaamse steden. Op de lijsten voor de Kamer en het Vlaams Parlement zijn dan ook sterke kandidaten uit alle hoeken van de provincie Antwerpen terug te vinden.
“In 2018 hebben wij onze eerste verkozenen gehaald in verschillende centrumsteden in de provincie Antwerpen”, zegt Peter Mertens. “Dankzij het werk van onze lokale groepen en onze nieuwe raadsleden merken we dat steeds meer mensen de PVDA leren kennen. We zijn overal nieuwe afdelingen aan het opzetten en merken een enorm enthousiasme, ook op plaatsen waar we in het verleden nog niet zo sterk stonden”
Eric Francis werkt al van zijn 16 jaar in een metaalbedrijf in Lier. Al 42 jaar lang werkt hij in hetzelfde bedrijf en al bijna even lang is hij er syndicaal actief en neemt hij het voor zijn collega’s op. Als arbeider en vakbondsafgevaardigde vond Eric het een logische keuze om zich te engageren binnen de PVDA, volgens hem “de enige partij die consequent opkomt voor de werkende mensen.” Een paar jaar geleden engageerden Eric en zijn vrouw Martine zich om mee een lokale PVDA-afdeling in Lier op te starten. “Sindsdien zit de groei er goed in” vertelt hij. “Op onze eerste activiteit kwamen vijfendertig mensen opdagen. De tweede keer kwamen er zestig mensen op onze activiteit, en deze maand zakten er maar liefst tachtig geïnteresseerden af naar onze derde activiteit. We hebben volk moeten buiten houden voor de brandveiligheid” lacht Eric.
Sen Verstrael uit Balen werkte eerst 8 jaar bij een Limburgs metaalbedrijf. Daar maakte hij tandwielkasten voor windmolens. Als 25 jaar jonge arbeider engageerde hij zich reeds als vakbondsafgevaardigde en kwam hij op voor de veiligheid van zijn collega’s. In 2011 maakte Sen een carrièreswitch en ging hij werken als bosbeheerder voor Natuurpunt. De ideale job voor hem, want Sen werkt graag met zijn handen, maar kan ook echt genieten van de rust van de natuur. “Bij de PVDA vind ik zowel het respect voor de arbeidskracht, voor de werkende mensen, als het respect voor de natuur. Dat gaf voor mij de doorslag om me echt actief in te zetten.”
Sen is ondertussen voorzitter van de nieuwe afdeling Mol-Balen. “Op onze eerste activiteit, de avond met Peter Mertens rond ons fenomenaal sociaal programma, trokken we meteen honderd aanwezigen. Er is echt heel veel goesting om ook hier in de regio een sterke uitslag neer te zetten en Peter en Jos te helpen verkiezen in het parlement.”
Kevin Wolfs is leerkracht en in een middelbare school in Antwerpen. Hij woont al 12 jaar met zijn vrouw en met hun drie kinderen in Herentals. Kevin is de zoon van een havenarbeider en een fabrieksarbeidster. Waarden als solidariteit, gelijkheid en opkomen voor de zwakkeren in de samenleving kreeg hij met de paplepel van thuis uit mee. Als kind ging Kevin al mee met zijn ouders betogen tegen de kernwapens in België. Ook vandaag is Kevin als leerkracht begaan met het lot van al zijn leerlingen. Op school was hij ook één van de trekkers van de recente onderwijsstaking “want als we besparen op onderwijs en op onderwijzend personeel, waar zijn we dan als maatschappij mee bezig? Investeren in onderwijs is investeren in de toekomst.”
Met zijn aanstekelijk enthousiasme is Kevin een graag geziene gast in het verenigingsleven in Herentals, van de karateclub (in een ver verleden werd Kevin zelfs Belgisch kampioen karate!) tot de lokale scoutsvereniging. Stilzitten staat niet in Kevin zijn woordenboek. Sinds kort startte Kevin met een ploegje geëngageerde leden de nieuwe PVDA-werking in Herentals op. “Ook hier zitten veel mensen te wachten op een consequent links verhaal. Heel veel mensen willen dan ook met ons meewerken om de PVDA ook hier op de kaart te zetten.”
Jong geweld
Ook een aantal erg jonge kandidaten maken hun opwachting. De PVDA kiest er bewust voor om de scholieren die actief zijn rond het klimaat, sommigen nog piepjong, een plaats op de lijst te geven. “Met de PVDA komen we op voor een ambitieus, maar ook een sociaal klimaatbeleid”, zegt lijsttrekker voor het Vlaams parlement Jos D’Haese. “Het spreekt daarom voor zich dat we ook de jongeren die daar vandaag voor aan de kar trekken een plaats geven op onze lijsten. Na 26 mei willen we hun stem nog luider laten klinken, tot in het parlement. Want het kan niet dat klimaatbeleid betekent dat we ons blauw moeten betalen aan groene taksen. Wij willen dat de grote vervuilers de klimaatfactuur betalen.”
Hanna Meyers (19) was er de afgelopen weken op bijna elke klimaatbetoging bij. Ze studeert Humane Wetenschappen op Pius X in Antwerpen, maar besliste om heel wat lessen te missen om samen met duizenden andere jongeren op te komen voor een ambitieus klimaatbeleid. “Ik stel me kandidaat omdat ik me goed kan vinden in het programma van de PVDA”, zegt ze. “Ik ben er helemaal van overtuigd dat een ambitieus klimaatbeleid sociaal en rechtvaardig moet zijn.”
“Ik ben al langer actief bij RedFox, de jongerenbeweging van de PVDA. Ik vind het dan ook super positief dat steeds meer jongeren geïnteresseerd zijn in politiek. Door mee op de lijst te staan wil ik tonen dat ook jonge mensen zich politiek kunnen engageren.”
Amber Mertens (18) zit in haar laatste jaar Jeugd- en Gehandicaptenzorg. Ze studeert in Geel en woont in Kontich. “Anderhalf uur ben ik onderweg met het openbaar vervoer om naar school te gaan. ‘s Ochtends heen en ‘s avonds weer terug. Dat is niet alleen veel tijd onderweg, maar ook gewoon ongelooflijk duur. Gratis en beter openbaar vervoer, zoals de PVDA voorstelt, zou voor mij een groot verschil maken. Daar wil ik mee voor gaan.”
Volgend jaar wil Amber ergotherapie gaan studeren, om ouderen of mensen met een handicap vooruit te helpen. “Voor mensen zorgen is echt mijn passie. Als ik niet met school bezig ben, ga ik in mijn vrije tijd vaak als vrijwilliger helpen bij een rusthuis in de buurt. Samen gaan fietsen en andere leuke dingen doen. Heel wat bejaarden worden volgens mij veel te vaak aan hun lot overgelaten. Ik wil als jongere graag hun oude dag gaan opvrolijken.”