Lees hieronder de volledige speech
Beste vrienden, ik ben zo blij dat we hier samen kunnen zijn. Ook al is er geen parade, toch laten we ook dit jaar de Pride week niet aan ons voorbijgaan. Protest with Pride, het blijft echt nodig! ‘Not just words’, dat is het thema van de Antwerp Pride dit jaar. Afgelopen weekend kreeg die slogan weer een heel actuele invulling. De schandalige seksistische, holebifobe en transfobe opmerkingen van een bekende sportpresentator die “per ongeluk” uitlekten maakten aan iedereen nogmaals duidelijk dat verbaal geweld zo ongelofelijk alledaags is. Alledaags in het leven van vrouwen, van holebi’s, van transpersonen. Maar dat alledaagse maakt het niet minder kwetsend, in tegendeel. Het raakt ons diep. Het is geen wonder dat de suicidecijfers onder LGBT+ personen zo dramatisch hoog zijn. Op papier zouden we dan wel gelijke rechten hebben, beschermd moeten zijn, maar in de praktijk is dat verre van een realiteit. En zo lang we dat geweld in de praktijk nog overal aanwezig is, zijn ook die wetten op papier niet gegarandeerd. Dat zien we bijvoorbeeld in Hongarije, waar de extreemrechtse Viktor Orban zijn pijlen richt op holebi’s en transpersonen. De wetten in Hongarije zijn een doorslag van wat wij hier in België gekend hebben tot de jaren 80. Ze zijn gebaseerd op het volledig onwetenschappelijke idee dat je ‘verleid’ zou kunnen worden tot homoseksualiteit. Kinderen moesten daarom zogezegd ‘beschermd’ worden van deze verderfelijke ideeën. Die wetten hebben verschillende doelen. Het propageren van het heteroseksueel kerngezin waarin de man de plak zwaait en de vrouw uren onbetaalde arbeid klopt is het ideaal van het kapitalisme, dat wist Friedrich Engels, co-auteur van Karl Marx, al in de 19de eeuw. Maar Orban slaagt er zo ook in om de mensen te verdelen. Eerst waren het de migranten. En nu maakt hij van holebi’s en transpersonen het zwarte schaap. Deze verdeel-en-heerstactiek maakt het hem gemakkelijker om zijn antisociaal beleid, met bijvoorbeeld de zogenaamde slavenwetten, verder te zetten en zo krijgt het ook een economisch doel. Alle solidariteit met de LGBT+ bewegingen in Hongarije die hier tegenin gaan! Ook bij ons neemt de invloed van extreemrechts hand over hand toe en ze nemen Hongaarse technieken over. De grootste vriend van Orban, Dries Van Langenhove, trekt op sociale media ten strijde tegen transpersonen en non-binaire mensen en propageert een toxisch macho ideaal waarin er geen plaats is om jezelf te zijn. Ze hebben zelfs de verleidingstheorie van onder het stof gehaald, maar dan nu in de context van transpersonen en non-binaire personen: ‘het is allemaal een hype en we moeten jongeren hiervan beschermen’ klinkt het. En met dat idee zwepen ze de publieke opinie op tegen de LGBTQI+ gemeenschap. De opkomst van extreemrechts is één van de grootste bedreigingen voor heel de LGBTQ+ gemeenschap. Ze doen er alles aan om ons te verdelen. Onze rechten gebruiken ze om racistische bagger te kunnen verkopen. Tegen deze verdeel-en-heerstactiek bestaat maar 1 antwoord en dat is verbinden van strijd. De sociale strijd, de feministische strijd, de antiracistische strijd, de LGBTQI+ strijd, samen moeten we tegen dat oprukkende fascisme in onze maatschappij vechten en een samenleving maken van gelijkheid, respect, samenleven, solidariteit en internationalisme. Maar er is ook meer nodig. Toen twee maanden geleden het nieuws van de Hongaarse anti-holebiwetten bekend werd, zette de burgemeester van deze stad ‘onze’ Westerse waarden en normen hier tegenover. Bij ons zouden de problemen immers grotendeels opgelost zijn. Maar is dat wel zo? In maart 2021 werd David Polfliet vermoord op een datingplek voor homo's. Enkele maanden later werd in Oudenaarde een leerling van het Atheneum in elkaar getrapt door leeftijdsgenoten. In filmpjes die op sociale media circuleren, is te zien hoe een regenboogvlag in de Schelde wordt gegooid. ‘Vuile homo’ is nog steeds een veel gebruikt scheldwoord op de Antwerpse speelplaatsen. Maar daar wordt bij ons helemaal niets structureels aan gedaan. Niets wijst er daarom ook op dat het probleem echt serieus genomen wordt. En we kijken nu rond ons. Natuurlijk is het fijn dat de stad een week lang in regenboogkleuren wordt getooid, maar waarom worden er geen acties ondernomen richting de scholen in deze stad?! Al in 2018 riepen we op om werk te maken van GSA’s in iedere school. GSA’s, oftewel gender and sexuality alliances, zijn leerlingenorganisaties die op hun school vechten tegen discriminatie. Peer-to-peer bouwen aan emancipatie, solidair. Waar het gebeurt, werkt het enorm goed en gaan alle jongeren erop vooruit. Waar wacht de stad nog op? Een GSA in iedere school is een must! En dit is maar één element waaruit blijkt dat de holebi- en transfobie echt niet serieus wordt genomen en zo lang dat het geval is, zullen we blijven protesteren, protest with Pride. Wij met de PVDA trekken deze kar. In september halen daarom we de Franse schrijver Eduard Louis naar ons land op ManiFiesta. Hij noemt het een strijd op ‘leven en dood’. ‘Als je vandaag homo, lesbo of trans bent, ga je eerder dood dan je heterovrienden, dat is een statistisch feit. Vijf tot zes keer meer gays dan hetero’s beroven zich op jonge leeftijd van het leven. Elke dag wordt er wel ergens een homo vermoord. In Frankrijk sterft er elke dag een vrouw door feminicide.’ Vatte hij het recent nog samen. Het is niet voldoende om enkel redactieraden of raden van bestuur ‘diverser’ te maken, of een probleem te maken van het ‘roze plafond’ dat bijna geen enkele LGBT+ werknemer ooit zal zien. We moeten samen opkomen voor een fundamenteel andere maatschappij waarin iedereen zichzelf kan zijn. Daar gaan we voor met de PVDA en met onze jongerenorganisatie, gisteren, vandaag en morgen. Happy Pride! |