Eén op zes werknemers van de stad Antwerpen was in 2022 langer dan een maand ziek. Dat blijkt uit cijfers die de PVDA-gemeenteraadsfractie opvroeg. Anne Delespaul, Antwerps PVDA-voorzitter en tot voor kort huisarts in Deurne, stelt zich ernstige vragen bij dit cijfer. “De stad Antwerpen zou een goede werkgever moeten zijn, maar dit cijfer is alarmerend hoog, met uitschieters tot één op vijf langdurig zieken bij de loketten en de stadsreiniging en bijna één op drie bij de kinderopvang. Voor ons is het duidelijk: de werkdruk moet naar beneden en het respect voor het personeel naar boven.”
Maar liefst 1369 werknemers van de stad, goed voor 16,6% van het personeelsbestand, waren in 2022 langer dan één maand ziek. Dat is 10% meer dan in 2017. “Dit zijn hoge cijfers”, weet Delespaul. “En dat moeten we ernstig nemen. Elke zieke heeft zijn eigen achtergrond, maar bij zulke cijfers moeten we ook naar collectieve problemen durven kijken en oplossingen zoeken.”
De welzijnsbevraging die de stad zelf organiseerde legt enkele belangrijke pijnpunten bloot: te veel regels en een te krappe personeelsbezetting. “Dit ervaren we ook als we met medewerkers spreken,” gaat Delespaul verder. “Stress en werkdruk komen vaak naar voor in combinatie met het gevoel dat er onvoldoende inspraak is.”
De voormalige huisarts ziet die problemen specifiek terugkomen in de afdelingen waar er pieken zijn. “De kinderopvang telt één op drie langdurig zieken, loketten en huisvuilophaling één op vijf. Bij de kinderopvang is er door de centralisatie van de planning en de schaalvergroting minder autonomie voor de begeleidsters. Het loketpersoneel wordt op geen enkele manier gehoord in de afbouw van zes districtsloketten en welke gevolgen dat heeft voor het personeel en de burgers. Bij de stadsreiniging, groendienst en kinderopvang vragen medewerkers om niet langer behandeld te worden als kleuters. Zij verdienen respect en vertrouwen. Het is pijnlijk om vast te stellen dat de jobs waar de zwaarste klappen vallen, net de helden van Corona zijn, die in de frontlinie stonden.”
Volgens de linkse partij, komen de personeelstekorten en de werkdruk niet uit de lucht vallen. “Deze week hoorden we nog over het pijnlijke tekort aan redders,” zegt Delespaul. “De stad bespaarde sinds het aantreden van De Wever bijna 2000 banen. De rekeningen moeten kloppen, waardoor het personeel vooral wordt gezien als een kostenpost en niet als een troef van de stad. Je kan niet blijven besparen zonder dat de problemen naar boven komen.”
“De besparingen en de langdurig zieken werken op elkaar in, want voor de resterende collega’s betekent het nog meer werkdruk. “Veel mensen blijven doorwerken omdat ze hun collega’s niet in de steek willen laten. Dat zag ik als huisarts ook heel vaak bij patiënten,” getuigt Delespaul. “Als ze dan uiteindelijk toch uitvallen, is het vaak voor langere duur. Daarom is het onbegrijpelijk dat de mogelijkheden om minder te werken op latere leeftijd zijn afgebouwd en dat de stad aanvragen voor onbetaald verlof weigert.”
“De werkdruk verlagen betekent de besparingsdoctrine van de stad doorbreken”, besluit Delespaul. “Zeker op de diensten met de hoogste ziektecijfers moet er werk gemaakt worden van extra aanwervingen. Door mensen aan te werven verlaagt de werkdruk en vallen minder mensen ziek en krijg je een opwaartse spiraal. Daarnaast is het zaak om de vakbonden verder te betrekken via de basisoverlegcomités. Zij kennen als geen ander de situatie op de werkvloer en brengen er interessante werkpunten aan.”
