Erasmussite moet in handen van de stad blijven voor breed zorgaanbod

Ideaal moment om goed na te denken

Het ZNA-ziekenhuis Sint-Erasmus in het dichtbevolkte Borgerhout gaat dicht. De diensten zullen gefaseerd verhuizen naar andere sites. Schepen van Gezondheidszorg, Els van Doesburg (N-VA), liet in de kranten optekenen dat ze samen met de directie van ZNA goed beseft dat een volledige sluiting van Sint-Erasmus ingrijpend is voor het dichtbevolkte district. Tegelijkertijd laat ze alle pistes open: “Daarom bekijken we of we de polikliniek kunnen openhouden: ofwel op dezelfde site, ofwel op een andere plek in Borgerhout. Ik zou die polikliniek wel het liefst combineren met een huisartsenpraktijk”, liet ze optekenen. De stad is eigenaar van de site waarop Sint-Erasmusziekenhuis staat. Van Doesburg vindt de volledige afbraak van het ziekenhuis de meest logische stap. “Maar ook dan mocht een stuk polikliniek behouden blijven. Ook de piste van een gedeeltelijke afbraak kan worden bewandeld. Er zouden nog geen plannen zijn voor de vrijgekomen grond.”
Juist omdat er nog geen plannen zijn, is dit een ideaal moment om goed na te denken over de nieuwe invulling van de grond op die locatie, vindt Mie Branders. Daarom diende ze een motie in voor de gemeenteraad van 6 maart jongstleden. Met de motie wil ze de gemeenteraadsleden laten stemmen over drie belangrijke principes voor de toekomst van die plek, voor het te laat is en de stad haar koninginnenstuk verpatst aan de privé.

1. Behoud de grond in eigen handen

De site van het huidige Sint-Erasmusziekenhuis is goed gelegen. Bereikbaar langs de grote invalswegen, en toch ook rustig afgeschermd van de drukte van de stad. Het is een groot stuk grond en dat is gelukkig eigendom van de stad Antwerpen. “We gaan dat best zo houden”, legt Mie Branders uit. “We hebben nood aan zeer brede zorg, dat vraagt plaats. Die hebben we nu. Dat is een troef. We gaan niet toestaan dat er hotel- of kantorencomplexen op gebouwd worden.”

2. Behoud de site voor een breed zorgaanbod

Dat er nood is aan brede zorg in het dichtbevolkte Borgerhout en omgeving staat vast. Welke zorg? Daar moeten we goed over nadenken. Want tijden veranderen. Vandaag zien we bijvoorbeeld meer nood aan geestelijke gezondheidszorg, zorg voor ouderen, zorg voor complexe chronische ziektebeelden en palliatieve ondersteuning. We beschikken in de stad over zeer gedetailleerde cijfers waarmee we perfect de behoeften rond zorg op die plaats kunnen bepalen. De noden zijn groot en we hebben gelukkig de ruimte om die noden breed in te vullen.

3. Overleg met iedereen die met zorg bezig is

We beschikken met de Eerstelijnszones over een ideale partner om het over de zorgnoden te hebben. We hebben de huisartsenkring van Antwerpen Oost, die vragende partij is voor overleg over de continuïteit van de zorg, na de sluiting van Sint-Erasmus. Want de huisartsen zullen het wegvallen van de eerste lijn voelen en moeten opvangen. De ervaring van de huisartsen nu al is, dat het ziekenhuis AZ Monica niet alles kan opvangen. Laat staan bij het verdwijnen van Sint-Erasmus. “Ze kregen van u een mededeling over de sluiting van Sint- Erasmus, schepen”, kritikeerde Mie Branders op de raad. “Het is uw belangrijkste partner voor samenwerking met de tweede lijn. Ze zijn uw bevoorrechte partners voor een beleid rond zorg. Overleg dat is geen brief in één richting. Overleg dat is praten met mekaar.”
Met de bedrijfsbril en de kaart van Antwerpen
In haar antwoord bleef schepen van Doesburg doof voor overleg. Ook voor het overleg met de betrokken districtsraden, waarop Groen aandrong. Ze is tegen de motie van Mie Branders omdat ze nog geen rustig kunnen nadenken over wat ze met de site wil doen en ze wil dus geen principes vastleggen.
Met de PVDA kennen we haar beleid. Dat vertrekt te weinig vanuit de specifieke lokale noden. ZNA fusioneert met GZA (Gasthuiszusters Antwerpen) en vormt het nieuwe ZAS (Ziekenhuis Aan de Stroom). Met een bedrijfsbril op de neus en een kaart van Antwerpen op tafel, wordt gekeken waar de kleintjes kunnen geschrapt worden. “We gaan u niet laten verder werken zonder overleg”, zei Mie nog. “Integendeel, we blijven u aanporren om met iedereen die iets met Sint-rasmus te maken heeft te overleggen: de patiënten, het personeel, de omwonenden én de districtsbesturen. Inspraak, inspraak, inspraak.”