Mie Branders fileert een half jaar Bourgondisch bestuur

Op 21 december 2018 stelden de onderhandelaars van N-VA, Open VLD en sp.a de nieuwe bestuursnota voor, genaamd “De Grote Verbinding”. PVDA reageerde meteen scherp: het is “één Grote VerbLinding”. Is de bestuursnota dan zo asociaal?

Mie Branders: Ogenschijnlijk zitten er enkele sociale klemtonen in de 450 artikels, maar alle sociale beloften zijn voorwaardelijk. Er worden praktijktesten op de woning- en arbeidsmarkt beloofd, maar die mogen niet bestraffend zijn. Ze moeten slechts dienen als een meetinstrument. De breed gedragen eis voor gratis warme maaltijden op alle scholen, werd vervangen door een  onderzoek naar de haalbaarheid van maaltijden aan lage prijs in basisscholen. Er worden extra sociale woningen beloofd, maar dat kunnen ook renovaties van bestaande woningen zijn. 

 Wie “nee” zegt tegen de stadsmarinier, zegt “nee” tegen de burgemeester

Maar de repressieve en asociale maatregelen worden in het bestuursakkoord wél heel concreet gemaakt. Gaat je kleuter niet regelmatig genoeg naar school of volg je de inburgeringscursus niet goed? Dan pakken we het leefloon af. Stadsmariniers zullen de veiligheidsproblemen in de wijken aanpakken, maar ze worden wel de rechterhand van het bestuur. “Wie “nee” zegt tegen de stadsmarinier, zegt “nee” tegen de burgemeester”, zo staat dat in het bestuursakkoord. De belasting op drijfkracht voor de grote bedrijven gaat op de schop, op vraag van Voka. 

In februari kondigde schepen Fons Duchateau (N-VA) aan dat het afvalsysteem van de ondergrondse sorteerstraatjes zou worden onderzocht en dat de verdere uitbreiding wordt uitgesteld. 

Mie Branders: Dat onderzoek is nog altijd bezig. Maar het uitstellen van de installatie van nieuwe sorteerstraatjes  kwam er natuurlijk niet zonder slag of stoot. Al jaren kaarten onze raadsleden in de districten Antwerpen, Berchem, Deurne… de problemen aan. Er zijn regelmatig technische storingen, er is geuroverlast en te veel sluikstort. In sommige sorteerstraten kan je niet alle fracties afleveren, waardoor mensen “afvalwandelingen” moeten maken naar sorteerstraten verderop. Sommige gezinnen kregen een sorteerstraatje vlak voor hun deur, zonder énige inspraak, of net op het buurtpleintje waar de kinderen spelen. Jarenlang werden die grieven genegeerd, weggelachen of geminimaliseerd. Maar de druk werd te hoog en men moest afremmen om protest te vermijden. Wij gaan als PVDA heel nauw toekijken op deze evaluatie en de problemen blijven aankaarten, want de Antwerpenaren verdienen een goede huisvuilophaling.

In maart werden we opgeschrikt door ontploffende handgranaten in Antwerpen Noord. Rivaliserende drugsbendes vechten hun problemen uit in de wijken. Heeft de War on Drugs gefaald?

Mie Branders: Natuurlijk heeft die gefaald. Oorlog tegen drugs leidt tot een spiraal van geweld. Dat argument van wetenschappers werd steevast weggewuifd. Er moet veel meer gefocust worden op de grote georganiseerde misdaad, niet op de kleine garnalen. Investeer in de douanediensten voor de controle op de aanvoer van de drugs. Werf aan bij de kapotbespaarde belastingsdiensten voor de controle op het witwassen en het uitvoeren van de centen. Het geld dat we uitgeven aan zware wapens, gepantserde auto’s en militair materieel kan veel beter ingezet worden, bijvoorbeeld voor preventie en een goede wijkpolitie. De mensen die dag in dag uit bezig zijn met de problematiek blijven vragen om in te zetten op preventie en hulpverlening in plaats van op repressie.  Schepen Tom Meeuws (s.pa) opperde op de zevende dag dat we “de drugsoorlog zoals die nu gevoerd wordt, niet meer zullen voeren”. Maar het is nog altijd niet duidelijk wat hij daar eigenlijk mee wilde zeggen. 

Bron: Humo

Op 1 april voerde PVDA-armoede-expert Lise Vandecasteele actie met lege veldbedden aan Victor 4, het gebouw voor nachtopvang voor dak- en thuisloze mensen. Dat was geen aprilgrap?

Mie Branders: Helaas niet. Er slapen nog steeds dakloze mensen op de straat en de nachtopvang is ontoereikend. Overdag moeten zieke daklozen de straat op terwijl ze herstellen van een operatie of een griep. Dat is mensonwaardig en bemoeilijkt de genezing. Er zijn niet meer dan 10 ziekenbedden in de Antwerpse daklozencentra. Toen ik eind maart op de gemeenteraad een motie indiende ontkende schepen Meeuws (sp.a) het probleem in alle talen. De medewerkers konden ondanks de krapte altijd wel een oplossing vinden en zijn voorganger, schepen Fons Duchateau (N-VA), verdiende volgens hem een bos bloemen. Gewapend met de cijfers uit zijn administratie en dankzij een moedige getuigenis van een dakloze vrouw, moest Meeuws uiteindelijk toegeven dat er wél een plaatstekort is. Wij blijven ijveren dat er voor elke dakloze een bed beschikbaar is. Naast voldoende noodopvang is er voor dakloosheid ook een grondige aanpak nodig. Er is nood aan veel meer betaalbare en kwaliteitsvolle woningen.

“Een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen”, riep u uit toen schepen Meeuws in mei aankondigde dat hij een private partner zocht om de kinderboerderij in Wilrijk over te nemen.

Mie Branders: Het verhaal van de  kinderboerderij raakt me echt heel diep. Dat was zo’n knap sociaal, ecologisch en educatief project toen het nog in handen van de stad was en begeesterd werd door boer Karl. Toen de boerderij, omwille van besparingsredenen, werd uitbesteed aan een ondernemer met een privaat businessmodel, was de PVDA de énige partij die tegen stemde. De andere partijen waren lyrisch, want een ‘petting-zoo’ openhouden, dat is volgens hen toch geen taak voor de stad en het is bovendien ‘zooo ouderwets’. Toen de stadsboerderij nadien verloederde, huilden alle partijen krokodillentranen. In plaats van hun les te leren en de boerderij terug in de handen van de stad te nemen, zochten ze gewoon volgens hetzelfde recept een nieuwe private concessiehouder. Wij kijken graag over de grens naar de stad Den Haag die tien publieke kinderboerderijen heeft! Ik vind die privatiseringslogica wraakroepend. Wie is er de dupe? Schoolkinderen, jonge gezinnen, mensen met een psychisch probleem die er tot rust konden komen… Maar ze zijn nog niet van ons vanaf. De PVDA in Wilrijk blijft zich actief inzetten voor een kinderboerderij 2.0.

Foto: Luc Janssens

Na steden als Venetië, Barcelona en Marseille wordt er nu ook in Antwerpen actie gevoerd tegen de vervuilende cruiseschepen. Zijn Antwerpenaren tegen toeristen?

Mie Branders: Ik denk dat Antwerpenaren de hypocrisie en het twee-maten-twee-gewichten-beleid grondig beu zijn. Een oude diesel of een oldtimer mag de Lage Emissie Zone (LEZ) niet binnen. Het eerste jaar bracht de LEZ 10 miljoen euro aan boetes op voor de stad. Tien miljoen! Zoveel Antwerpenaren werden op kosten gejaagd, zonder één milderende maatregel vanuit het stadsbestuur. Maar dan blijkt dat een cruiseschip op een steenworp van de kathedraal gratis het equivalent van 1 miljoen wagens aan fijnstof mag uitstoten. Meer nog, de sector krijgt een cadeau van 10 miljoen euro van het stadsbestuur. Het stadsbestuur zal ons oudste erfgoed, het Steen, met een veel te lang ponton verminken om de cruisetoeristen te verwelkomen. Wie daar iets over zegt, wordt door Tom Meeuws met het belerend vingertje van “eco-jaloezie” of “afgunst-ecologisme” beschuldigd.  

Gaat de nieuwe Vlaamse regering een invloed hebben op het Antwerps bestuur?

Mie Branders: We hebben de afgelopen zes jaar gezien dat de impact van Vlaanderen op Antwerpen heel groot is. Denk maar aan de besparingen op cultuur waardoor verschillende Antwerpse cultuurhuizen hun werking moesten afbouwen of stopzetten, of de besparingen bij De Lijn waardoor de dienstverlening achteruitgaat.  Als je de startnota van De Wever doorleest, dan is het duidelijk dat de nieuwe Vlaamse regering daar nog veel verder in gaat. Er komt een bouwstop voor sociale woningen. Nochtans was “extra sociale woningen” net één van de weinige sociale beloftes in het Antwerps bestuursakkoord én is het een belangrijke maatregel om de wooncrisis in Antwerpen aan te pakken. Op vlak van onderwijs duwt N-VA haar visie door: lang leve elitescholen en weg met sociale mix. Met de afschaffing van het Centrale Aanmeldingsregister en de Dubbele Contingentering voert de N-VA het kamperen voor de schoolpoort via Vlaanderen terug in, nadat dat in Antwerpen zo goed als verleden tijd was. Nog een laatste, maar zeker niet onbelangrijk: de gratis sociale tolkendienst voor nieuwkomers moet op de schop, terwijl die belangrijk werk doet in de scholen en de hulpverlening. 

Wat is uw rode draad in dit bestuur? Welke les trekt u uit de voorbije zes maanden?

Mie Branders: Van de sociale beloftes is werkelijk nog niets in huis gekomen. De uitverkoop van onze gronden aan de projectontwikkelaars, het hoofddoekenverbod aan de loketten en in het onderwijs, de privatisering van de schaatsbaan van Deurne, de toplonen voor CEO’s in de ziekenhuizen en rusthuizen terwijl het personeel zich krom werkt, … het gaat allemaal gewoon door. De N-VA locomotief loste de CD&V en kreeg een nieuwe wagon. De Grote Verbinding? Ik zie ze niet. Ik zie een burgemeester die tijdens de zomervakantie een ongeziene paringsdans heeft uitgevoerd met het Vlaams Belang en een startnota schreef waar mijn haren van recht komen en die een hypotheek legt op zijn eigen bestuursakkoord. 

ik ben ontzettend fier, dat ik in de gemeenteraad, hun stem kan laten horen, hun ambetante vragen kan stellen en hun megafoon kan zijn.

Maar ik ben heel hoopvol. Want ik zie ook het verzet. Het verzet van schijnbaar gewone mensen, die zich niet zomaar laten doen, en zoveel in gang kunnen zetten. Het verzet van Mostafa die maar niet stopt met foto’s naar de stad te sturen. Foto’s van het sluikstort aan het sorteerstraatje voor zijn deur.  Het verzet van Christine die dakloos werd, maar toch durfde getuigen over haar situatie op het VRT-nieuws. Het verzet van Frans die het nieuwe betalend parkeerbeleid chirurgisch fileert en brieven blijft schrijven naar schepen Kennis. Het verzet van Lien, die met de Wilrijkse PVDA een Farm Run organiseerde voor een publieke kinderboerderij. Het verzet van Kees en Hadewig, die 15.000 handtekeningen ophaalden en een eerste yoga-actie hielden als protest tegen de vervuilende zee-cruises op de kaaien. De N-VA-locomotief rijdt zich vast in het verzet, omdat het bestuur geen perspectief biedt aan de mensen. En ik ben ontzettend fier, dat ik in de gemeenteraad, hun stem kan laten horen, hun ambetante vragen kan stellen en hun megafoon kan zijn.

 Foto: Karina Brys