“Wij gingen in Antwerpen 5 percent halen. En wat doen wij? 7,5 percent halen! Een fantastisch resultaat.” Zo begon de toespraak van PVDA-voorzitter Peter Mertens, deze zaterdag 22 juni 2019 - een zalig warme avond voor een bruisend overwinningsfeest in Antwerpen. “Wij zijn nu met 43 bovenlokale verkozenen van de PVDA in heel het land. Wij zijn een megafoon, jullie megafoon. Jullie, als partijleden, als sympathisanten, als progressieven, als democraten, als syndicalisten, kunnen gebruik maken van die megafoon in het Waals, Brussels, Vlaams, federaal en Europees parlement.”
Dit was niet ons plan. Wij gingen in Antwerpen 5 percent halen. En wat doen wij? 7,5 percent halen! Een fantastisch resultaat, waardoor ook Greet Daems verkozen is.
De resultaten spreken voor zich in heel het land. Vorige week was ik in Namen bij de installatie van het Waals Parlement. Er zijn nu niet minder dan 10 PVDA'ers in dat Waals Parlement, op een totaal van 75. Op datzelfde moment legden 11 PVDA-volksvertegenwoordigers de eed af in Brussel. Dinsdag waren we met 4 in het Vlaams Parlement. En sinds donderdag ben ik één van de 12 federale volksvertegenwoordigers in de equipe van Raoul Hedebouw.
Tijdens de pauze in het parlement werd ik geroepen door een dame van het personeel. Ik kreeg van haar een gouden kaart. Die vrouw zei me: “Je kunt daarmee in eerste klas rijden op de trein.” Maar ze keek me aan en vervolgde snel: “Juist, jij bent tegen eerste klas.” Nee, kameraden. Ik antwoordde: “Nee, nee, je hebt dat verkeerd begrepen. Wij willen de eerste klas niet afschaffen. Wij willen de tweede klas afschaffen. En niet enkel in de trein. Schaf de tweede klas af in de gezondheidszorg, in het onderwijs, de tweede klas in de maatschappij!”
Wij zijn nu met 43 bovenlokale verkozenen van de PVDA. Wij zijn een megafoon, jullie megafoon. Jullie, als partijleden, als sympathisanten, als progressieven, als democraten, als syndicalisten, kunnen gebruik maken van die megafoon in het Waals, Brussels, Vlaams, federaal en Europees parlement.
Een megafoon voor de werkende klasse
We zijn een megafoon voor de werkende klasse. Net voor mij in het parlement zit Gaby Colebunders. Gaby heeft bij Ford Genk gewerkt, is een vakbondsman. Het debat over zware beroepen en over langer werken zal een heel andere invulling krijgen doordat hij daaraan meedoet.
Voor het eerst sturen wij arbeiders en arbeidsters naar de parlementen. Gaby, maar ook Nadia Moscufo, Maria Vindevoghel, Roberto D’Amico. Dat is nieuw. Alleen al in het federaal parlement brengen we 4 mensen binnen die ongelofelijk veel kilometers vakbondswerk op hun teller hebben staan. We hebben uitgerekend hoeveel jaren syndicale ervaring onze volksvertegenwoordigers hebben. Als je alles optelt, brengen wij 225 jaar syndicale ervaring binnen in de parlementen in ons land.
Een megafoon voor de eenheid
Wij zijn ook de megafoon voor de eenheid van het land. Maria Vindevoghel legde donderdag de eed zo af: “Ik zweer d’observer de grondwet.” Ik zag N-VA’ers denken: ‘die kan niet spreken’. Die hadden niet door wat er gebeurde. Maria had bewust de Nederlandstalige eed vermengd met de Franstalige. Uit protest tegen de taalapartheid.
Al onze verkozenen zijn de vertegenwoordigers van het volk. Van de mensen die ons hebben verkozen. Zelfs van de mensen die nog niet kunnen stemmen. De taal die iemand spreekt hoor je niet alleen in je oren. Je voelt het in je hart. Luister en voel: wie staat er achter je? Wie versterkt je? Wie is er als het nodig is? Dat is de PVDA. Dat is de warmste partij van het land, de sociaalste partij van het land. Wij zijn de ruggengraat van de wereld zoals die er zou moeten uitzien.
Een megafoon voor eerlijke politiek
Wij zijn ook een megafoon voor een eerlijke politiek. We gaan echt de fiscale rechtvaardigheid op de agenda gaan zetten. Alle debatten die eindigen met ‘er is toch geen geld’ gaan we omdraaien. Wij gaan zeggen: niet realistisch? Zoek het realisme in Panama, in de Bahama’s. Als je een realiteitsprobleem hebt, zoek het geld dan waar het effectief verborgen zit.
Maar een eerlijke politiek, dat is ook de discussie voeren over je eigen mandaat. Dat stoort sommige mensen zo hard dat ze ons daar op aanvallen. Sommigen kunnen het niet verkroppen dat onze volksvertegenwoordigers vrijwillig afstaan wat ze boven de 2.000 euro verdienen. Dat doen wij allemaal als verkozenen. Blijkbaar mag dat niet. Als je een zitje hebt, moet je blijkbaar aan de kassa passeren. Het idee dat je verkozen bent om een stem van de werkende klasse te zijn, om mensen te dienen en niet jezelf te bedienen, dat je verkozen bent uit engagement en niet uit zakkenvullerij, is blijkbaar heel ver weg in onze maatschappij. En dus vinden ze allerlei sterke verhalen uit.
Ik begrijp heel goed waarom ze ons aanvallen. Wij zijn niet gewoon een nieuwe partij, we zijn een partij die belooft om een paar stinkende potjes open te doen. De andere partijen hebben daar heel veel schrik voor.
Hebben jullie het gehoord van Pieter De Crem? Die stelt zich verkiesbaar, wordt verkozen, en zegt dan: “Nee, ik ga het toch niet doen. Mag ik nu mijn vertrekpremie van 390.000 euro?” Men heeft schrik dat dat aan de kaak wordt gesteld. En daarom schiet men op de boodschapper.
Wij zweren: wij zitten in dat parlement niet om onszelf bedienen. We blijven leven aan een doorsnee werknemersloon. En wij gaan alle potjes blijven openen.
Een megafoon tegen extreemrechts
Wij zijn ook een megafoon voor de strijd tegen het racisme. Op 26 mei is extreemrechts ook opnieuw doorgebroken. Maar er is een groot verschil met 1991, toen ze dat voor het eerst deden. Het verschil is dat er nu ook marxisten verkozen zijn. Onze overwinning is het grote teken van hoop voor heel veel mensen.
Maar we moeten niet onder stoelen of banken steken wat er gebeurt met de show van extreemrechts, met Dries Van Langenhove en Schild en Vrienden. Wat er gebeurt met de totale normalisering van het fascisme in deze maatschappij. Gisteren zei iemand: “Het Vlaams Belang heeft 18 percent gehaald in Vlaanderen. Het lijkt soms wel of ze 81 percent hebben gehaald als je de media hoort.” Er is nu een totale normalisering van het Vlaams Belang. Dat is onrustwekkend.
Wij hebben de rode driehoek gedragen tijdens de kiescampagne, op de verkiezingsavond. Wij gaan die blijven dragen in het parlement. Wij gaan opkomen tegen racisme en verdeeldheid. Wij gaan campagne voeren tegen het Vals Belang. We gaan ze ontmaskeren voor wie ze zijn: haatzaaiers ten dienste van het rijk volk. Wij zeggen: no pasaran.
Het Vals Belang zet werkende mensen tegen elkaar op, zaait haat, valt mensen zonder papieren aan, schept een klimaat van geweld. Het belangrijkste antwoord daartegen is een positief, radicaal, democratisch links alternatief. Tegen mensen die op een wachtlijst staan voor sociale voorzieningen zeggen wij: uw vijand staat niet onder u op de sociale ladder. Uw tegenstander is niet de Syriër, de migrant, diegene die vlucht. Uw tegenstander zit aan de top van de maatschappij. Wij zijn de partij die de mensen hun rug doet rechten en zich doet verzetten tegen die echte tegenstander.
Een megafoon voor sociale verbinding
Wij zijn de megafoon van de sociale verbinding. Je hebt de sociale thema’s zoals het pensioen, het racisme, de eenheid. Maar je hebt ook thema’s zoals klimaat. We moeten ook de stem zijn voor de jonge generatie, die wekenlang op straat is gekomen. We hebben het tijdens de campagne gezegd en blijven het zeggen: zij hebben gelijk om te protesteren tegen het gebrek aan klimaataanpak. We moeten ook de strijd voor de internationale solidariteit voeren. Tegen de oorlogszucht van de VS.
Wij blijven strijden voor die 1.500 euro pensioen. Want vergis je niet: wij hebben dat op de agenda gezet. Voor gratis geneeskunde. Want wij hebben dat op agenda gezet. Maar we strijden ook voor antiracisme, anti-imperialisme, voor een brede kijk op de samenleving.
Wij hebben een alternatief voor het kapitalisme nodig in deze wereld. Een warm, menselijk, socialistisch alternatief. Je kunt rekenen op onze volksvertegenwoordigers. Je kunt ook rekenen op alle leden en groepen van de PVDA. Sluit je aan. Wij bouwen een toekomst.
Jullie hebben gewonnen. Bedankt!
