Op de gemeenteraad van januari brak gemeenteraadslid Lise Vandecasteele een lans voor het optrekken van alle uitkeringen tot boven de armoededrempel. Het leefloon van een alleenstaande ligt 295 euro onder de armoedegrens. Voor een gezin met twee kinderen gaat het al om 1500 euro. Hoog tijd om de uitkeringen op te trekken zodat mensen uit de spiraal van armoede kunnen geraken. Dat is iets helemaal anders dan de eenmalige premie van 20 tot 450 euro voor enkele "flinke armen" van dit Vooruit-N-VA-bestuur. Lees hier haar tussenkomst.
Schepen Meeuws (Vooruit),
U kondigde afgelopen donderdag in de krant trots aan dat u eenmalige premie zou geven van 20 euro tot 450 euro, met steun van de federale regering. De premie gaat naar studenten en gezinnen die inspanningen leveren om actief te worden op de arbeidsmarkt.
"Voor die kwetsbare groepen kan dat een enorm verschil maken op het einde van de maand", zei u. "De gezinnen die in aanmerking komen voor deze premie hebben een leefloon en gingen een contract aan met ons rond bereidheid tot werk, integratie of studeren. Als beloning voor het nakomen van dat contract en al hun inspanningen ontvangen ze nu deze ondersteuning."
Wij zullen dit punt goedkeuren, want elke euro telt voor gezinnen in nood. Maar we gaan helemaal niet akkoord met uw handelswijze. Die is culpabiliserend, want ze gaat uit van goede en slechte armen én ze is helemaal niet structureel. Met een eenmalige uitkering doorbreek je geen armoedespiraal. Een eenmalige premie geeft een boost, maar alle andere maanden moeten deze studenten en gezinnen het maar doen met een leefloon dat ver onder de armoedegrens ligt. En wat met de alleenstaanden? Wat met de koppels zonder kinderen?
Bovendien gaat Vooruit hier helemaal mee in het idee dat er ‘flinke’ en ‘niet flinke’ armen zijn. Waarbij de ene wel financiële steun verdient en de andere niet. Een aanpak uit de vorige eeuw, waarbij steun aan armen een gunst was en geen recht.
Een samenleving, wij allemaal, hebben baat bij een armoedebeleid dat de armoede structureel aanpakt. Een beleid dat elke mens een menswaardig leven garandeert, ook mensen met een leefloon.
Mensen uit het Antwerpse middenveld zeggen ons. “Opnieuw maakt schepen Meeuws oneigenlijk gebruik van het REMI-tool (een hulpmiddel voor maatschappelijk assistenten om referentiebudgetten op te stellen als het gezinsinkomen van een cliënt te laag is). In september deed hij het door gezinnen met meerderjarige kinderen hun equivalent leefloon af te toppen. Nu wordt het tool gebruikt voor een eenmalige premie. Dat tool is daar nooit voor bedoeld. Het is bedoeld om structureel extra's toe te kennen voor een menswaardig inkomen als opstap naar de armoedegrens. Om beleidsmakers te laten zien dat de huidige uitkeringen veel te laag zijn.
De leeflonen moeten opgetrokken worden tot boven de armoedegrens. Dat zeggen alle armoedeverenigingen en alle armoede-experten. En dat voelt iedereen die met een leefloon moet rondkomen elke dag.
Vandaag is het leefloon voor een alleenstaande nog altijd 295 euro lager dan de armoedegrens. Die ligt op 60% van het mediaaninkomen. Voor een gezin met twee kinderen gaat het over een verschil van meer dan 1500 euro. Dat is wat er moet gebeuren en waar u en uw collega’s op federaal niveau aan moeten werken, niet aan eenmalige premies.
In het partijprogramma van sp.a Antwerpen van 2018 staat stond “We willen een leefloongarantie voor iedereen met een inkomen onder de Europese armoedegrens en de toepassing van de REMI-tool met de berekening van een referentiebudget dat eenieder een menswaardig inkomen garandeert.” In 2018 wilde de toenmalige sp.a nog de toepassing van de Remi-tool voor iedereen. Nu is het een éénmalige premie, voor tweeduizend van de tienduizend ontvangers van een leefloon.
We hebben nood aan een structureel armoedebeleid. Voor alle mensen in armoede. Een beleid dat helpt in de zoektocht naar werk, maar hen niet straft als ze onvoldoende sollicitaties kunnen voorleggen per week. Een beleid dat mensen optrekt. Een beleid dat inzet op grondrechten: huisvesting, werk en onderwijs. Een beleid dat armoede bestrijdt en niet de armen zelf.