10 augustus trekt de Antwerp Pride opnieuw door onze stad, wij doen mee onder de noemer ‘Protest with pride’. Pride is een feest, een dag waar je jezelf kan zijn samen met tienduizenden anderen. Maar het is ook een betoging tegen discriminatie en voor gelijke rechten! “De Pride is immers een feest en een protest dat de wereld verandert. Met een groeiend extreemrechts en een Antwerpse burgemeester die liever verdeelt dan verbindt, is die beweging broodnodig,” zegt PVDA-woordvoerder Ben Van Duppen.
‘Many voices, one Pride’, daar draait de Antwerp Pride dit jaar om. Verbinding, solidariteit en vreugde plaatst de organisatie tegen de opkomst van extreemrechtse en conservatieve partijen in heel de wereld. “Landen waar (extreem)rechts aan de macht is tonen dat rechten die dankzij jarenlange strijd zijn opgebouwd ook weer kunnen worden afgebroken,” gaat Van Duppen verder. “Zij groeien immers door mensen tegen elkaar op te zetten. Homofobie en transfobie worden gebruikt op dezelfde manier als racisme en seksisme: om de ene op te zetten tegen de andere.”
De eerste minister van Hongarije, Viktor Orbán, voert de discriminatie van transpersonen en holebi’s op: adoptie voor homo’s is er verboden en de traditionele visie op relaties en genderidentiteit staat gebeiteld in de grondwet (de moeder is een vrouw, de vader is een man). In Italië draaide de fascistische premier Giorgia Meloni het recht op meemoederschap terug. Vrouwen worden geschrapt als moeder van de kinderen van hun partner.
Tijdens het presidentschap van Donald Trump werd in de Verenigde Staten van Amerika bepaald dat als iemand ontslagen werd omdat die transgender is, het niet telt als een discriminerende reden tot ontslag. Ondertussen is diezelfde Trump topfavoriet om de verkiezingen in november te winnen.
En ook in België wil extreemrechts LGBTI+-rechten terugdraaien. Dat werd ook duidelijk tijdens de afgelopen verkiezingscampagne. “Uiterst rechtse politici maken er geen geheim van dat zij holebi- en transpersonen niet willen ‘normaliseren’, en die haatspraak zorgt voor een grote stijging in geweld op LGBTI+-personen,” zegt Van Duppen.
“Gelijkheid, respect en solidariteit staan centraal in de Pride. Het zijn kernwaarden voor ons socialistisch wereldbeeld”, legt Van Duppen uit, “extreemrechts brengt deze waarden in gevaar. Ze promoten racisme en seksisme om mensen tegen elkaar op te zetten, en op die manier groeien ze. En dat stopt daar niet bij. Iedereen die ‘anders’ is, wordt aangevallen.” Dat gaat over zij die niet passen in de status quo of in het traditionele plaatje dat extreemrechts opdringt. “Heb je een andere religie of migratieachtergrond, ben je queer, niet hetero, trans of pas je in geen enkel hokje, of durf je op te komen voor gelijke rechten voor vrouwen? Dan hoor je volgens hen niet thuis in onze maatschappij. Daarom worden ook sociale bewegingen, vakbonden, en activisten de mond gesnoerd.”
“De LGBTI+-gemeenschap verzet zich daar al decennia tegen en de strijdbeweging toont aan wat voor een bergen je kan verzetten met solidariteit en eenheid”, gaat Van Duppen verder. “We steunen dat, daarom nemen we steevast deel aan de Pride.”
De Antwerp Pride is uitgegroeid tot één van de grootste events in Antwerpen. Ze is helemaal omarmd door het stadsbestuur. “Een goede zaak, maar ze zien het vooral als ‘city-marketing event’”, zegt Van Duppen. De Antwerpse notabelen staan met een mooie foto in de brochure. Het is een mooi visitekaartje om internationaal mee te dingen naar de tienduizenden roze toeristen die komen feesten. Het centrum wordt in regenboogkleuren getuigd. “Prachtige kleuren, als je het mij vraagt, maar het contrast met wat het bestuur in de praktijk doet is tekenend. Er ligt op dat vlak nog heel veel werk op de plank” vertelt Van Duppen.
De Wever is niet consequent: enerzijds heeft hij maar al te graag een event met internationale uitstraling in zijn stad, maar anderzijds voert hij een campagne tegen het zogenaamde “woke-activisme”. Feministen die de mannelijkheid zouden willen afbreken, waarin transpersonen de biologische identiteit zouden willen uitwissen.
“Toen het gendercentrum van ZNA wilde communiceren over haar expertise, werd die communicatie door Antwerps schepen Els van Doesburg (N-VA) tegengehouden. Het zou aanzetten tot ‘promotie’. Dat is een argument dat wereldwijd gebruikt wordt om rechten van LGBTI+ personen in te perken,” gaat Van Duppen verder. “Het is dus zeer tekenend dat zij die argumenten gebruiken”.
Naast enkele communicatiecampagnes blijft het bij het stadsbestuur zeer beperkt in de strijd tegen discriminatie. En dat geldt zowel voor de strijd tegen racisme als die voor LGBTI+ rechten. “We wachten bijvoorbeeld nog altijd op een aanpak van het racisme en discriminatie op de woningmarkt”, zegt Van Duppen, “het stadsbestuur heeft vastgesteld dat die welig tiert maar doet er verder niets mee. En dat raakt net die Antwerpenaren die er anders uitzien of wiens naam anders klinkt. Queers, mensen met migratieachtergrond, mensen met een handicap, ze ondervinden het allemaal”.
Verder rekent het stadsbestuur op hardwerkende vrijwilligers om al de rest te doen. Maar de budgetten voor de ondersteuning van bijvoorbeeld LGBTI+ organisaties zijn al jaren niet gestegen. “Het Roze Huis in Antwerpen krijgt een budget om 150 mensen met vragen vooruit te helpen. Per jaar. Voor een stad van meer dan 500.000 inwoners is dat zelfs geen druppel op een hete plaat” zegt Van Duppen. "Die ambitie moet hoger. We moeten een sterk, onafhankelijk en kritisch middenveld ondersteunen zodat het kan vechten tegen alle vormen van discriminatie en de mensenrechten verdedigen. De noden zijn er op dat vlak zeker niet kleiner op geworden.”