Nu maandag 1 april wordt de nachtopvang voor daklozen in Antwerpen met meer dan de helft verminderd. Het is vreemd dat het recht op een veilige en beschutte nachtrust afhangt van het seizoen. Want dakloosheid volgt die seizoenen echt niet. Gemeenteraadslid Mie Branders stelde daar vragen over in de gemeenteraad van 25 maart.
Liefst van al zouden we in de Gemeenteraad willen pleiten voor de afschaffing van de daklozenopvang, wegens gebrek aan daklozen. Het uiteindelijk doel moet zijn om dakloosheid te vermijden door in te zetten op betaalbaar wonen en op armoedebeleid. Maar zover zijn we dus nog niet. Integendeel, er is te weinig opvang en vanaf 1 april bouwt de stad die nog verder af.
De opvang van Victor 4 (voor mensen met papieren) wordt afgebouwd van 72 naar 55 bedden, Victor 5 (voor mensen zonder papieren) wordt volledig gesloten (90 bedden) en De Biekorf voor daklozen met een verslavings- en/of psychiatrische problematiek wordt afgebouwd van 60 naar 50 bedden. Concreet gaan we van 222 bedden naar 105 bedden, minder dan de helft. Als we daarnaast de reële bestaande nood bekijken, zien we dat de wintercapaciteit best behouden blijft.
In april vorig jaar moest de helft van de dagen mensen geweigerd worden omdat alle bedden bezet waren. Als schepen Tom Meeuws (Sp.a) met die cijfers geconfronteerd werd, vond hij plots dat cijfers echt niets vertellen. “Ik kan met de hand op het hart verzekeren dat er voldoende capaciteit is geweest, behalve een paar dagen, waar we bedden hebben bijgezet. Je moet geen paniek creëren.” Mie Branders liet dat niet passeren: “de cijfers tonen aan dat er een ondercapaciteit is. Mensen moeten ’s morgens bellen voor een bed, en krijgen te horen dat het al volboekt is. En dat dagelijks van midden december tot midden februari. Als bevoegde Schepen kijk je best wel naar die cijfers.”
Daklozen die een bed krijgen voor de nacht, moeten ’s morgens hun boeltje nemen en overdag de straat op gaan. Zo gaat het ook met de zieken onder hen. In de winter telt de Victor 5 een ziekenboeg van 3 bedden. Maar die sluit op 1 april. Dus mensen met infecties maar ook mensen die ontslagen zijn uit het ziekenhuis en eigenlijk bedrust voorgeschreven krijgen, moeten overdag terug naar de straat. We moeten niet uitleggen dat dit tot mensonwaardige toestanden leidt. Schepen Meeuws wuift ook die realiteit weg als paniekzaaierij.
In zijn repliek op Mie zei Meeuws: “Ik hoop dat we geen gezondheidszorg-light gaan organiseren! Als daklozen echt ziek zijn, horen ze thuis in de ziekenhuizen. In de winter is er de ziekenboeg, en vanaf 1 april gaan de professionals ook daar slim genoeg zijn en voldoende mededogen hebben om te zorgen dat mensen niet onnodig meer leed lijden dan ze al lijden. Alle professionals hebben voldoende kennis van de mensenrechten. Er gaan via casuïstiek oplossingen worden gezocht!” Hij sloot zijn repliek af met : “laat ons vieren dat de daklozenopvang echt wel goed geregeld is”.
Zover zijn we gekomen. In Antwerpen lossen we de problemen via casuïstiek op: geval per geval. Met dank aan de socialisten in het stadsbestuur. Mie Branders reageerde vol ongeloof: “we vragen niet om een parallel gezondheidssysteem te organiseren, wij vragen dat mensen die bedrust moeten houden, een bed krijgen. Een bed en een dak, dat is wat we vragen. Het is een humane vraag. Ik leg ze hier ter stemming voor en ik ben heel benieuwd van wie we steun zullen krijgen!”.
Motie:
De stemming
Voor : PVDA, Groen en CD&V
Onthouding: Vlaams Belang
Tegen: Sp.a, Open VLD en N-VA