Op de gemeenteraad van december werd gestemd over het meerjarenplan van de stad. Daarin worden alle budgettaire keuzes voor de komende zes jaar vastgelegd. Volgens de PVDA kiest het stadsbestuur (N-VA & Vooruit) ervoor om het leven van de gewone Antwerpenaar moeilijker te maken. Dat doet ze op drie manieren: besparen op het middenveld, besparen op stedelijke dienstverlening en leven in onze stad duurder maken. Terwijl er heel veel noden zijn in Antwerpen, focust het stadsbestuur zich op de foute zaken en bespaart ze op al de rest. Het is dus ook niet gek dat er vooraf aan de gemeenteraad een actie was van het middenveld, de vakbonden, het stadspersoneel en burgerorganisaties om op te komen tegen de miljoenen aan besparingen die het stadsbestuur in petto heeft. PVDA-fractieleider Manal Toumi bracht hun stem naar de raad. Lees haar volledige tussenkomst hieronder.
Burgemeester, schepenen,
Met dit meerjarenplan maken jullie als stadsbestuur de keuze om het leven van de Antwerpenaar moeilijker te maken.
Dat doen jullie op verschillende manieren:
1. Drie miljoen bespaard op sociaal werk
Laat me beginnen bij het middenveld. Het stadsbestuur haalt de botte bijl boven. De werkingsmiddelen van verschillende sociale organisaties werden afgenomen.
Er was vanavond een actie met honderden mensen uit het middenveld, socio-cultureel werk, vakbonden, burgerorganisaties, stedelijk personeel,... Ze hadden daar een vroege kerstboodschap: met dit stadsbestuur wordt het een kille kerstmis. Er is een delegatie van hen hier vandaag aanwezig, want ze zijn terecht kwaad dat de schepen gewoon van de ene op de andere dag hun financiering stopzet.
Zonder overleg.Er is geen enkele poging gedaan vanuit de schepen zelf om met de organisaties te praten. Met één pennentrek schrapt het stadsbestuur van dag één op dag twee middelen waarmee projecten worden gefinancierd die ongelofelijk waardevol zijn, van organisaties die vaak al jaren expertise en vertrouwensbanden op het terrein hebben opgebouwd.
Neem nu bijvoorbeeld het project TOP-coaches. Zij begeleiden jongeren die in de gevangenis zijn beland tijdens en na hun detentie. Ze helpen hen met het zoeken naar een job, een woning, een opleiding.Dat doen ze al 17 jaar lang zonder negatieve evaluatie. Méér nog alleen in de laatste 5 jaar heeft 87% van de jongeren waarmee zij samenwerken hun traject succesvol afgerond. Maar het stadsbestuur besluit dat de 242.000 euro die zij jaarlijks kregen te veel is.
Om het even in perspectief te brengen, dat is 0.01% van de volledige stedelijke begroting. Voor de stad is dat letterlijk peanuts, maar op het terrein is dat een wereld van verschil. Dit project heeft een rechtstreekse impact op de veiligheid van de hele stad. Iets waar dit stadsbestuur altijd het belang van benadrukt, maar dan nu toch op bespaard. Make it make sense…
Nog een voorbeeld; wonen met Kansen. Een project waarbij dak- of thuisloze jongeren tijdelijk in een leegstaande sociale woning mogen wonen. Daarbij worden ze dan intensief begeleid om te leren wat alleen wonen is, worden ze geholpen met de zoektocht naar een job, kortom, met het vinden van hun plaats in de samenleving.
26 jongeren worden momenteel geholpen via dat project en er staan er nog tientallen op de wachtlijst.
Er was zelfs volop overleg met Woonhaven om het project uit te breiden, net omdat het het zo’n succes was. Maar ineens, uit de dode hoek, krijgen ze te horen dat het project moet stoppen.
Opnieuw; geen overleg, geen reden waarom hun financiering wordt stopgezet, zonder ooit een negatieve evaluatie te hebben gekregen. De 26 jongeren die vandaag al begeleid worden, hebben een tijdelijke oplossing gekregen. Ze kunnen nog zes maanden via een private leegstandsbeheerder blijven wonen waar ze wonen. Maar de jongeren die op de wachtlijst stonden, vallen uit de boot.
En wat lezen we dan in de krant? Schepen van Sociale Zaken Van Baren die zegt;
“Eén op de drie jongeren die op straat leeft, komt uit de bijzondere jeugdzorg. Sommigen belanden in de dakloosheid. Ik wil een plek creëren waar ze na de bijzondere jeugdzorg tijdelijk terechtkunnen. Daar worden ze begeleid naar zelfstandigheid. Hoe en waar we dit gaan organiseren, wordt momenteel nog onderzocht.”
Mevrouw Van Baren, sorry, maar meent u dat of is dat een grap? Dat is exact waar “Wonen met Kansen” zich mee bezighield. Veel jongeren in dit project kwamen vanuit doorstroom via Pension van Schoonhoven en de contextbegeleiding autonoom wonen. Dat valt nu allemaal weg door uw beslissing, en dan gaat u doodleuk in de pers verkondigen “amai het zou leuk zijn als er zo’n project zou komen dat zich focust op dakloze jongeren begeleiden”. Dat is toch de schaamte voorbij?
En dat zijn maar twee concrete voorbeelden uit een hele lijst met waardevolle projecten, die vaak al jaren actief zijn in Antwerpen. ACM, de Roma-coaches, de bakkerij, Velo Depot, MOPA, Alert, budgetgidsen, de lijst is eindeloos.
In totaal komt het neer op drie miljoen euro die wordt bespaard op kwetsbare mensen en hun begeleiders. Mensen die elke dag het beste van zichzelf geven, in een stad waar een armoedeprobleem is, waar een wooncrisis is. Die mensen verdienen respect voor het werk dat ze dag in, dag uit doen. In plaats daarvan wordt er zonder enig overleg of dialoog besloten om hun middelen af te nemen.
“We moeten eens goed schudden aan de boom van het middenveld”, zegt de schepen dan. Onrespectvol noem ik dat!
Het past natuurlijk in een bredere trend, dit is niet de visie van één enkele schepen. Op alle niveaus waar N-VA & Vooruit samen besturen, zien we een aanval op het middenveld.
Het CAW bijvoorbeeld werd door die besparingen in oktober al een eerste keer getroffen. En in Antwerpen is dit al langer aan de gang.
De ondersteuning wordt daarbovenop steeds minder structureel. Hierdoor hebben organisaties geen stabiele financiering op langere termijn. Dat wordt bewust gedaan, want een sociaal middenveld dat elk jaar opnieuw op de goodwill van het stadsbestuur moet rekenen voor haar financiering, zal minder kritisch durven zijn voor het beleid van dat stadsbestuur.
Deze besparingen treffen niet alleen de sociaal werkers en de meest kwetsbare groepen in onze stad. Ze zullen effect hebben op alle Antwerpenaren.
Maar dit stadsbestuur veegt haar handen eraan en zegt dat het niet om kerntaken gaat. Dat hebben we vorige week op de commissies keer op keer gehoord: we gaan ons focussen op onze kerntaken.
2. Besparen op stadspersoneel
Dat brengt me bij de volgende manier waarop dit stadsbestuur het leven moeilijker gaat maken, namelijk door te besparen op de stedelijke dienstverlening.
Met het smoesje van die kerntaken wordt er bespaard op het stedelijk personeel, en op zaken die dan volgens schepen Ait Daoud onder “nice to have” vallen, maar niet essentieel zijn.
Atlas, ons stedelijk agentschap voor integratie en inburgering, is blijkbaar zo’n nice to have-ding. Het verliest de helft van haar werkingsmiddelen. 3.1 miljoen wordt er bespaard op de exploitatiemiddelen. De investeringsmiddelen worden zelfs volledig geschrapt.
Samen met de Vlaamse besparingen komt dat neer op een besparing van 4.5 miljoen! Opnieuw op waardevolle projecten, die zich focussen op integratie van nieuwkomers en anderstaligen.
Stadsklap, waar vrijwilligers met anderstaligen Nederlands oefenen, de stadsbeurzen, het vertaalloket, Ligo, het centrum voor basiseducatie, etc. Het moet allemaal de schop op van dit stadsbestuur. Nochtans staat er te lezen in het bestuursakkoord dat we Atlas net gaan versterken. Dat integratie en het leren van Nederlands van essentieel belang zijn voor onze stedelijke samenleving. Opnieuw: hoe vallen deze besparingen daarmee te rijmen?Maar het blijft niet bij Atlas. Er komt een besparing op het volledige stedelijke personeel. We hoorden deze week het getal van 15 miljoen besparingen al vallen. Maar in het verslag van Inspectie Financiën staat zwart op wit te lezen: 15 miljoen euro PER JAAR. Het zou dus over de hele legislatuur om 75 miljoen gaan. We hebben daar duidelijkheid over gevraagd, maar niet gekregen.
In elk geval staat het vast dat er bespaard zal worden op stadspersoneel. Dat is de derde legislatuur op rij. En dat is dan zogezegd nodig omdat er extra maatschappelijk werkers worden aangeworven om de toestroom naar de OCMW’s op te vangen, als gevolg van de beperking van de werkloosheid in de tijd.
Het gevolg van jullie eigen beleid hé. De personeelslijn moet per se vlak blijven. Vooruit zegt dat het niet de afspraak was, maar steekt verder geen vinger uit om die besparing tegen te houden. Het stadspersoneel zit nu al op haar tandvlees. En ik vraag me echt af op welke diensten er dan bespaard wordt?
Op de stadsreiniging, waar vandaag al één op de vier werknemers langer dan een maand afwezig is wegens ziekte?Nochtans zijn zij het die deze stad draaiende houden. Ze zorgen elke dag voor propere straten, veilige buurten en toegankelijke dienstverlening. In plaats van hen keer op keer te treffen met nieuwe besparingen, zou het stadsbestuur eindelijk moeten kiezen voor respect en versterking van het stadspersoneel.
3. Antwerpenaar gaat meer moeten betalen
Terwijl jullie de stedelijke dienstverlening steeds verder afbouwen, kiezen jullie er tegelijk voor om die ook duurder te maken. Dat brengt me bij de derde manier waarop dit stadsbestuur de gewone Antwerpenaar gaat treffen: in hun portemonnee.
Jullie kiezen er hier met zijn allen voor om het leven duurder te maken voor de mensen in onze stad. Op de agenda staan vanavond maar liefst 52 retributiereglementen. Een zwembeurt, jeugdkampen in de districten, sportinfrastructuur, trouwen, parkeren, het wordt allemaal duurder.
En kom straks aub niet af met het excuus dat het om een indexering zou gaan. De prijs voor een LEZ dagpas gaat met 28% omhoog. Het uurtarief voor een voetbalveld stijgt met 37.5%. Een daguitstap met de jeugddienst met maar liefst 66%. Welke inflatiecijfers hebben jullie gebruikt, want als het die van het Federaal Planbureau zijn, dan is dat maar 12,55%. Terwijl de dienstverlening dus wordt afgebouwd, blijven de prijzen die jullie ervoor aan de mensen vragen maar stijgen. Minder service voor meer geld
De Antwerpenaar krijgt dus langs allerlei kanten de rekening gepresenteerd door dit stadsbestuur.
En dat is toch raar, want als je de N-VA hoort, dan stroomt het geld hier van de trappen. Meneer De Wever verkondigt op TV dat hij vandaag liever burgemeester was geweest, want dat je deze termijn in relatieve luxe kon doorbrengen, dat er veel geoogst kon worden na twaalf jaar besparingen. Is dit dan die luxe waar meneer De Wever het over heeft?
Het is in elk geval juist dat er in Antwerpen geld genoeg is. De vraag is waarin dit stadsbestuur dat geld wilt spenderen. De grote beloftes uit de kiescampagne rond degelijk openbaar vervoer en betaalbaar wonen voor iedereen lijken al terug opgeborgen te zijn.
Zeker, er gaat wat geld naar mobiliteit (100miljoen), maar niet naar deftige trams of stiptere bussen of roltrappen die werken.
De wooncrisis die er in onze stad heerst werd hier vorige maand nog ontkend door de schepen van wonen, en dat zie je ook aan zijn beleid. Er gebeuren hier en daar wat kleine inspanningen, maar van de beloofde trendbreuk komt niks in huis. Zo wil de schepen 280 betaalbare huurwoningen voorzien deze legislatuur. 280. Op een woningmarkt van 280.000 woningen. Dat is een hele kleine druppel op een schroeiend hete plaat.
Wat zijn dan de zogenaamde kerntaken waar het stadsbestuur zich op wil focussen als dat niet al hetgeen is wat ik hier allemaal al heb vermeld is?
Heel het verhaal van focussen op de kerntaken is gewoon 1 grote grap. De kerntaken van een stad zouden moeten bestaan uit het dagelijks leven van haar inwoners beter maken. Zorgen dat iedereen een dak boven zijn hoofd heeft, dat mensen op hun werk geraken, dat hun kinderen een plaats hebben op school, dat ze zorgeloos van hun oude dag kunnen genieten en dat de dienstverlening naar de burger toe degelijk werkt. Dit meerjarenplan focust daar niet op, integendeel. En daarom zullen wij tegen stemmen.