Op de gemeenteraad van november 2018 interpelleerde Mie Branders burgemeester De Wever over de sluiting van het speelpleintje in de Meetjeslandstraat te Hoboken.
Een nieuw speelpleintje
Het districtsbestuur van Hoboken was zes maanden geleden terecht fier op de inhuldiging van een nieuw speelpleintje aan de Meetjeslandstraat. Hoboken Noord kreeg zo eindelijk zijn eerste volwaardige speelpleintje. Dat was broodnodig want er is in dat stukje Hoboken zo goed als niets van openbaar domein waar kinderen hun ding kunnen doen. Het pleintje werd snel het slachtoffer van het eigen succes.
Zes maanden na de feestelijke opening, op 15 oktober, de dag na de verkiezingen, wordt het gesloten op bevel van u, Meneer de burgemeester. Het wordt helemaal omheind met hekken en de bijna-nieuwe speeltuigen zijn ingepakt in plasticfolie. Het omheinde speelpleintje met de ingepakte speeltuigen is een klap in het gezicht van iedereen die kinderen meer buiten wil laten spelen, van achter hun computerspelletjes wil halen.
In alle verkiezingsprogramma’s stond dat kinderen meer ruimte moeten krijgen in de stad. In uw eigen N-VA-stadsprogramma vult u er een hele pagina mee: van artikel 407 tot 418. Een nieuw speelpleintje met een hek erom heen is het resultaat. Pijnlijker kan het bijna niet meer worden. De kinderen van de buurt begrijpen er geen snars van. Als reden voor de sluiting wordt een geluidstudie aangehaald, die te hoge decibels noteert als er kinderen spelen op het plein.
Spierballengerol
De verontwaardiging in de buurt over zoveel spierballengerol vanuit het Schoon Verdiep is heel groot. U als burgemeester liet u alleen uw oren hangen naar een paar buren die getuigen dat ze veel last hebben van lawaai en die de mogelijkheid hadden om een geluidstudie én een advocaat te betalen.
Als burgemeester luisterde u niet naar uw districtsschepen van Jeugd. Want die had u kunnen vertellen dat er rekening werd gehouden met de bezorgdheden van die buren, en dat er heel kort op de bal was gespeeld en al een heel traject voor minder hinder was afgelegd. Extra hekkens tegen de ballen, extra voetbalveldjes verderop, extra jeugdmonitoren op het plein, vervanging van grote speeltuigen door kleinere, vervanging van losliggende steentjes door beplanting, afspraken rond openings- en sluitingsuren, … De districtsschepen had u ook kunnen vertellen dat uw stadsdiensten, M. de burgemeester, nog volop een analyse maakten, en een rapport afwerkten dat voor advies naar het districtscollege ging.
U luisterde niet naar het verhaal van de kinderen. Die waren heel content met hun speelpleintje. Sinds de opening hebben ze dichtbij een plek om te spelen en ze hadden u kunnen vertellen dat ze heel wat nieuwe vriendjes uit de wijk hebben leren kennen.
En u als burgemeester luisterde ook niet naar de ouders van de buurt. Want die hadden u kunnen vertellen dat zij begrip hadden voor de buurtbewoners met klachten en zelf ook al een tandje hadden bijgestoken. Ze hadden je kunnen vertellen dat ze vanaf de banken op het speelpleintje een oogje mee in’t zeil hielden en de wat oudere jongeren aanspraken op hun luidruchtig gedrag.
Als er tekort is aan speelruimte, en een nieuw speelpleintje blijkt te snel verzadigd te zijn, dan is de oplossing niet om het te sluiten. Dan is de oplossing juist om versneld pleintjes bij te maken in de buurt. Als er problemen zijn met geluids- en andere overlast, dan is de oplossing niet om de openbare ruimte te verkleinen, maar om de openbare ruimte solidair in te vullen. Met stevig jeugdwerk, met meer buurtwerk en met respect voor mekaar. Maar samenleven moet wel een kans krijgen. En blijkbaar is die niet gegund aan de gebruikers van het speelpleintje.
De geluidsstudie
U zal zeker en vast een stevig antwoord klaar hebben over de resultaten van de geluidstudie, die zou aantonen dat het onleefbaar wonen is in de buurt van het speelpleintje. Jammer genoeg is die geluidstudie een zwaktebod. Want spelende kinderen op een speelplein is in Vlarem II niet opgenomen als een hinderlijk ingedeelde inrichting. Dat lezen we in de inleiding van de geluidstudie van Andantego zelf (die van de buurtbewoners met een klacht), dat lezen we in de inleiding van 2de lezing van die studie door de milieudeskundige van Tractebel (die van de stad), dat zegt ook het charter GoeGespeeld dat door de stad Antwerpen ondertekend is in december 2013 en dat zegt natuurlijk ook het gezond verstand. Toch beroept u zich op een toetsing aan de Vlarem II geluidsvoorwaarden.
Bovendien hebben de geluidsspecialisten die wij hebben geraadpleegd ons gewezen op 3 zwaktes en in de studie.
1) Er is een probleem met de richtwaarden die worden gehanteerd. Er wordt getoetst aan de scherpe waarde van 40dB van een rustige woonzone. Men doet alsof er geen verkeer is in de Lageweg….
2) Er wordt getoetst aan significanties uit een MER-studie-rapport. Men gebruikt indrukwekkende kleurentabellen, gekend uit MER-studies. Maar dat is niet gebruikelijk voor acoustisch onderzoek, integendeel het is tendentieus.
3) Er bestaat onduidelijkheid over de tijdsperiode van de metingen, die eigenlijk zouden moeten uitgemiddeld worden over een uur. De tijdsduur is bewust flou gehouden.
Dus wat zien we:
• In Hoboken investeren we 147.000 euro in een speelpleintje omdat het broodnodig is in die buurt, u neemt eenzijdig het besluit om het te sluiten
• In Hoboken is er overleg tussen de buren, het district, de schepen van Jeugd, de politie, buurttoezicht, u beslist op uw eentje om te luisteren naar 1 partij
• In Hoboken spreken we op 13 september met uw stadsdiensten tijdens een buurtvergadering af om een advies op te stellen voor het college, maar u trekt zich daar niets van aan en laat uw oren hangen naar 1 partij
• In Hoboken proberen de mensen met mekaar in goeden doen samen te leven en de buurt te versterken, maar u laat uw oren hangen naar mensen die al lang niet meer uit hun loopgracht willen komen en mee nadenken over een oplossing in het belang van iedereen.
Niemand in de wijk begrijpt dat, de verontwaardiging is zeer groot. Het is ook een gevaarlijk precedent. En dus is er maar één beslissing nodig om dat allemaal terug recht te zetten. En dat zal een beetje moed van u vragen, M. de burgemeester, nl. de opheffing van uw eigen besluit van 15/10. En er zal geen betere datum zijn om het speelpleintje opnieuw te openen dan op 6/12, Sinterklaas.
Motie
De gemeenteraad beslist om
1) de stads- en districtsdiensten hun werk te laten voortzetten om tot een gedragen oplossing te komen voor de buurt
2) het besluit burgemeester van 15 oktober 2018 op te heffen
3) het speelpleintje te heropenen
* Geluidsklachten gebaseerd op Milieuregelgeving: de VLAREM-normen.
Het geluid van spelende kinderen valt niet onder de toepassing van de VLAREM wetgeving. De ‘indelingslijst’ in VLAREM I vermeldt ook ‘spelende kinderen’ en ‘jeugdverblijven’ niet. De minister van Leefmilieu, Joke Schauvliege, gaf in 2011 mee dat dit ook niet de bedoeling kan zijn: “Kinderen zijn niet te vergelijken met machines of geluidsinstallaties. Algemeen geldende normen inzake geluid en lawaai kunnen niet zomaar op kinderen toegepast worden.”
Klacht indienen tegen het geluid van spelende kinderen op basis van deze regelgeving is dus niet mogelijk, tenzij de inrichting wel ‘VLAREM-plichtig’ is, bijvoorbeeld het geval als een bepaald jeugdverblijf ook als ‘feestzaal of lokaal met dansgelegenheid’ zou kunnen worden beschouwd. Hiervoor zijn wel uitzonderingen voorzien (namelijk tot maximaal twaalf keer per jaar, bijvoorbeeld ook in het geval van parochiezalen waar maximaal twaalf fuiven per jaar mogelijk zijn).
Het voorstel om in de VLAREM-wetgeving op te nemen dat het geluid dat spelende kinderen (met hun stemmen) maken, niet als lawaai kan worden beschouwd bleek niet wenselijk/mogelijk. (Parlementaire vragen 2 februari 2010 en 22 maart 2011).
