Skip to content

ISVAG-voorzitter Bossuyt (N-VA) vindt onderzoek naar alternatieven voor verbrandingsoven onnodig

ISVAG-voorzitter Bossuyt (N-VA) vindt onderzoek naar alternatieven voor verbrandingsoven onnodig

Op 24 oktober vond er een gemeenteraadscommissie plaats over de Intercommunale ISVAG, die de afvalverbrandingsoven van Wilrijk uitbaat. De voorzitter van de Raad van Bestuur, Kristof Bossuyt (N-VA), sprak klaar en duidelijk: de oven blijft ook de komende decennia afval verbranden in Wilrijk, de capaciteit wordt nog groter ondanks de roep naar minder afval én het prijskaartje voor de nieuwe oven blijft overdreven hoog. Ondertussen betalen we met belastinggeld een marktbevraging om alternatieve technieken en locaties te onderzoeken. Maar dat is maar om te lachen, volgens Bossuyt, want hij kent het antwoord al: ISVAG is in alles de beste.

Eco-realisma à la N-VA: zero waste is een utopie

De N-VA trompettert nu toch al een tijdje dat we moeten wachten op nieuwe innovatieve technieken als antwoord op de klimaatopwarming. In de toekomst zal er voor alles een oplossing komen. Klimaatjongeren moeten terug naar school, om flink te studeren om zelf een klimaatwetenschapper te worden. Als het over de afvalverbrandingsoven in Wilrijk gaat, smelt het innovatieve-technieken-argument als sneeuw voor de zon. Dan klinkt het zo: “zéro waste is niet realistisch, het is een utopie.”

En dus wordt er voor de ISVAG-oven méér capaciteit aangevraagd in plaats van minder, ondanks het voornemen van de Vlaamse Regering om minder afval na te streven. Bossuyt: “Waarom groeien wij nog tot 190.000 ton per jaar? Omdat de mensen kinnekes blijven maken!”.

Request for Information (RFI)

Tijdens de vorige legislatuur werd sp.a een vurige tegenstander van de ISVAG-oven in Wilrijk. Niet in het minst door de hete adem van de PVDA in de rug. Voor de Wilrijkse sp.a-afdeling werd het verzet tegen de oven een prioritair strijdpunt. Maar éénmaal de banden met N-VA gesmeed, neemt de nieuwbakken meerderheid een heel flauw en afwachtend besluit in artikel 62 van het bestuursakkoord. Einde verzet?

Art. 62 “In het kader van de ISVAG-site wachten we de beslissing van de Vlaamse regering over de omgevingsvergunning af teneinde een beslissing te nemen. We moedigen ISVAG en de omliggende afvalintercommunales aan om een geografisch optimale werking op te zetten om onnodige verkeersstromen te vermijden.”

Toch beslist het college van burgemeester en schepenen in juli 2019 om een marktbevraging, een Request for Information (RFI), op te starten, om alternatieven te onderzoeken voor de Wilrijkse ISVAG-oven. Dan toch een kleine sp.a-overwinning binnen het college? Er is een belangrijke voorwaarde: het warmtenet dat al beloofd werd aan het industriegebied Ter Bekehof en Nieuw Zuid, moet wel uitgevoerd worden. Op 2 december zullen de resultaten van het RFI naar buiten gebracht worden.

De uitkomst is blijkbaar al bekend

Midden in het traject van het RFI, diende ISVAG een nieuwe omgevingsvergunning in, voor een grotere en modernere oven. De vorige vergunning werd in februari geweigerd wegens het ontbreken van een sloopvergunning. ISVAG ging daartegen in beroep. En nu dient ze dezelfde aanvraag opnieuw in, deze keer met sloopvergunning. Op de gemeenteraad van oktober vroeg de PVDA-fractie waarom ISVAG gewoon door gaat met haar plannen, terwijl er een onderzoek naar alternatieven loopt? Schepen Duchateau antwoordde: “we zijn daar duidelijk in geweest, we sluiten geen scenario uit. Beide pistes worden bewandeld, we zetten geen stappen die oplossingen bemoeilijken”.

Drie dagen later verkondigt ISVAG-voorzitter Bossuyt luid en helder dat hij de uitkomst van het RFI al kent, omdat ISVAG nu eenmaal de beste is in alles. ISVAG is de beste garantie op afvalvermindering in de tijd, de best beschikbare technologie, de beste uitkoppeling van een warmtenet, de meest ideale locatie, …

De burgers in het gezicht spuwen…

En Bossuyt raast maar door: “Nu er eindelijk lusten zijn, wil je die niet! Dat is pas de burgers in het gezicht spuwen.” Dat de mensen rond de verbrandingsoven de leefbaarheid van hun wijk niet willen afkopen met restwarmte uit afval, is niet tot bij de oren van Bossuyt geraakt.

PVDA-raadslid Mie Branders vraagt of het “mausoleum van Heylen”, zoals de nieuwe oven al in de volksmond wordt genoemd, echt 175 miljoen euro moet kosten. Ex-schepen Heylen (CD&V) wou er een landmark van maken, aan de spuuglelijke A12. Tussen de Ikea, Adventure, JBC en Decathlon zit niemand te wachten op een mooi architecturaal baken. Zeker niet als het drie keer zoveel zal kosten als het MAS. Bossuyt ziet het probleem niet: “Een museum is geen oven. Bovendien is de kostprijs voor de esthetiek amper 10% van het prijskaartje. Een peulschil.”

Samengevat

Mie Branders, vatte het debat als volgt samen:

“Meneer Bossuyt, u was erg duidelijk vanavond. Ik vat samen:

  1. u vindt het ook een lelijke oven;
  2. het RFI was puur om de coalitiepartner uit de wind te zetten, dat is jammer van het uitgegeven geld;
  3. de burgers willen maar niet begrijpen hoe leuk het is om naast een oven te wonen;
  4. de groei naar 190.000 ton is omdat “de mensen kinnekes blijven maken”

Met de PVDA leggen we ons niet neer bij deze peperdure, voorbijgestreefde en slecht gelegen verbrandingsoven. We blijven ijveren voor een circulaire productie waarbij reststromen gebruikt worden om nieuwe producten te maken. We stimuleren het hergebruik van producten en recyclage en verminderen de hoeveelheid restafval drastisch. Verbranding van afval is een definitieve vernietiging met emissies, die maar in aller-aller-laatste instantie kan gebeuren.