PVDA-gemeenteraadslid Mohamed Chebaa interpelleerde de schepen van Diversiteit op de raad van 24 september 2018 over het starten van praktijktesten op de woon- en arbeidsmarkt.
Beste schepen,
Vandaag staat het in de kranten: discriminatie op de Antwerpse huurmarkt.
943 advertenties op immoweb werden getest, uit alle Antwerpse districten. Door telkens een mail te sturen door een persoon met naam van vreemde afkomst en een autochtone naam.
40% van de personen met een Maghrebijnse of Turkse naam krijgt geen of een negatieve reactie op z'n/haar mail voor een wonningaanbieding terwijl Belgische naam wel reactie krijgt. Dit terwijl de persoon vreemde naam telkens éérst heeft gemaild.
Neem deze hoge discriminatie cijfers en de enorme wachtlijst bij de sociale huisvestingsmaatschappijen en je weet dat er véél mensen in Antwerpen genoegen moeten nemen met slechte, ongezonde, te dure woningen.
Dit bestuur doet hieraan niets. Ze houdt de ongelijkheid en armoede in stand in plaats van ze te bestrijden.
Discriminatie is bij wet verboden, maar de pakkans om gestraft te worden bij discriminatie is cero komma cero cero cero cero. Waarom? Omdat je als gediscrimineerde zelf het bewijs moet leveren dat er discriminatie in het spel is. Het is het jouw woord tegen dat van de ander. Het wordt amper aangegeven, want er gebeurt toch niets tegen.
Wat wij vragen is dat u, als schepen van diversiteit in Antwerpen, proactieve praktijktests in het leven roept op de woon en waar mogelijk ook de arbeidsmarkt:
Bij praktijktesten meet je het verschil in behandeling van een verhuurder of immokantoor ten opzichte van een allochtone en een autochtone huurder. Het testen gebeurd door twee personen te laten mailen voor eenzelfde aanbieding met eenzelfde profiel, maar met een verschillende origine. Als voor de persoon met vreemde roots het appartement verhuurd is en voor de autochtoon die nadien mailt het appartement direct beschikbaar is, dan is er discriminatie in het spel.
Deze discriminatie mag je niet meer blijven negeren, het maakt zoveel kapot in onze samenleving. Hopen, dromen, zelfwaarde, .. U kan dit als schepen van diversiteit omkeren. Juridisch is het perfect mogelijk, in Gent gebeurt het al en daarom overwegen verschillende andere steden het.
We vragen u niet om een heksenjacht te organiseren. Wij vragen om de wet te doen respecteren. Net als een beenhouwer zijn vlees hygiënisch moet zijn, een café geen alcohol mag schenken aan min zestien jarigen en een wagen moet stoppen voor een rood licht. Er wordt nooit enkel gesensibiliseerd. Controle en sanctionering zijn onmisbaar als je niet wil dat een wet een lege doos wordt.
Respect, daar staat uw bestuursakkoord vol van, maar deze onwettelijke feiten die laat u oogluikend toe.
Wij willen gelijkheidscontroleurs van de stad. We zijn voorbij het stadium van de zelfcontrole. Uit onderzoek blijkt ook dat noch organisaties van verhuurders, noch organisaties van makelaars zelf hun verantwoordelijkheid willen nemen. Voor nog maar eens een rondje sensibiliseren zijn ze wel te vinden, maar verder niemand wil zelf de handen uit de mouwen steken.
Zo is de procedure bij het BIV, het tuchtorgaan van de makelaars, erg ondoorzichtig. Het is heel onduidelijk welke zaken wel en welke zaken niet worden geseponeerd”. Dat blijkt letterlijk uit het onderzoek van Steunpunt wonen uit 2017. Zo kan het dat de gevolgen van een flagrant racistisch zoekertje, aldus het BIV, beperkt blijven tot een aanpassing van het zoekertje, of toch wanneer het een eerste overtreding is.
Beste schepen,
Ik weet dat je deze interpellatie niet graag hebt. Ik weet dat het nu minstens de derde keer is dat wij deze vraag hier neerleggen. U zou graag de problematiek negeren. Racisme op de arbeidsmarkt, op de woonmarkt, in de sportclubs,… u hoort dat woord racisme niet graag.
Volgens uw voorgangster Liesbeth Homans is racisme een “relatief begrip”, dat door mensen met migratieachtergrond wordt ingeroepen als excuus om eigen falen niet te moeten erkennen. In uw meerjarenplan dat alle problemen in de stad probeert aan te pakken staat het woord simpelweg niet in.
Als uw bestuur haar woorden meent, dat we allemaal samen positief aan de slag moeten, dat we een gemeenschap moeten vormen op basis van respect, dan kan er geen plaats zijn voor racisme. Dan moet u optreden. Zowel in woorden als in concrete acties.
